کشف رژیم غذایی افزایش طول عمر!
محققان رژیم غذایی را شناسایی کرده اند که اگر می‌خواهید تا حد امکان زندگی کنید، باید از آن پیروی کنید.
دانشمندان می‌گویند بسته به ژن‌هایی که داریم، بدن ما می‌تواند بیش از طول زندگی معمولی که سپری می‌کنیم و حتی دهه‌ها بعد از آن زنده بماند. البته این طول عمر بیولوژیک الزاماتی دارد که حالا دانشمندان می‌گویند رژیم غذایی که می‌خوریم - و روش خوردن آن- می‌تواند نقشی تعیین کننده در این مسیر داشته باشد.
والتر لونگو متخصص پیری از دانشگاه کالیفرنیای جنوبی در ایالات متحده متقاعد شده است که یک فرمول بهینه برای روزه گرفتن و رژیم غذایی وجود دارد که می‌تواند بهترین شانس را برای به حداکثر رساندن طول عمر فردی به ما بدهد. این بدان معناست که این دانشمند و همکارانش مدعی هستند که رژیم غذایی را کشف کرده اند که می‌تواند منجر به افزایش طول عمر ما تا حد امکان شود.
لونگو و همکارش رزالین اندرسون از دانشگاه ویسکانسین برای اینکه بفهمند این فرمول چه شکلی است، مکانیسم مربوط به طول عمر و تغذیه در موجودات زنده مختلف را بررسی کردند و همه آن را به گونه خودمان ربط دادند. لونگو می‌گوید: «ما ارتباط بین مواد مغذی، روزه‌داری، ژن‌ها و طول عمر را در گونه‌های کوتاه‌عمر بررسی کردیم و این پیوند‌ها را به مطالعات بالینی و اپیدمیولوژیک در پستانداران و انسان‌ها که در محدوده عمر صد ساله هستند، مرتبط کردیم.»
این دانشمندان البته تأکید می‌کنند که تجویز یک رژیم غذایی ثابت برای همگان، به احتمال زیاد هرگز به یک رویکرد نتیجه بخش یکسان بدل نخواهد شد. همانطور که تغییرات در عادات غذایی، مزایا و معایب زیادی را برای سلامت سایر گونه‌ها، از میکروب‌های ساده گرفته تا کرم‌ها و پستاندارانی مانند ما، ایجاد می‌کند. علاوه بر این، تفاوت‌های خود ما در ژن‌ها و مراحل رشد، خطرات و فواید مواد غذایی مختلف را تعیین می‌کند. برای مثال، افراد بالای ۶۵ سال ممکن است نیاز داشته باشند کمی پروتئین بیشتر در رژیم غذایی خود اضافه کنند تا مطمئن شوند بدنشان مواد زیادی برای جمع کردن توده بدن و محافظت در برابر شکنندگی فزاینده دارد.
این دانشمندان بر همین اساس اشاره می‌کنند که استفاده از این رژیم به ویژه برای افراد خاص، حتماً باید با مشاوره و همراهی متخصصان تغذیه و پزشکان همراه باشد تا این افراد خاص نیز بتوانند از این رژیم منحصر بفرد بهره ببرند. با این همه، صنعت مراقبت‌های بهداشتی باید با یک اجماع علمی در مورد ویژگی‌های یک رژیم غذایی خوب، که با بحث و جدل سنگینی در خصوص آن وجود دارد، برسد. هدف مطالعه لونگو و اندرسون فراهم کردن یک پایه محکم برای تحقیقات مداوم در زمینه رژیم‌های غذایی مبتنی بر افزایش طول عمر است. چیزی که می‌تواند این بحث را به حرکت درآورد و در نهایت یک رژیم غذایی مبتنی بر علم را به متخصصان مراقبت‌های بهداشتی ارائه دهد و واقعاً زندگی طولانی‌تری را برای انسان‌ها به ارمغان بیاورد.
اگرچه تحقیقات بیشتری برای تعیین جزئیات مورد نیاز، در فهرست رژیم غذایی لونگو و همکارش وجود دارد (زیرا این تحقیق هنوز در حال توسعه است)، انواع مواد غذایی که ممکن است بخواهیم در لیست خرید خود روی آن‌ها تمرکز کنیم، در آن مشخص شده است. طبق گفته لونگو: «مقدار مناسبی از کربوهیدرات‌های تصفیه نشده، پروتئین‌های گیاهی و چربی‌های گیاهی کافی برای تامین کمتر از یک سوم انرژی مورد نیاز شما، تنها بلیطی است که به آن نیاز دارید.» وی افزود: «بسیاری از حبوبات، غلات کامل و سبزیجات؛ برخی از ماهی‌ها؛ بدون گوشت قرمز یا گوشت فرآوری‌شده و گوشت سفید بسیار کم؛ قند کم و غلات تصفیه‌شده؛ سطوح خوبی از آجیل و روغن زیتون و مقداری شکلات تلخ نیز در این فهرست باید جای داده شود».
علاوه بر آنچه در بشقاب می‌رود، کسانی که می‌خواهند از سال‌های گرگ و میش زندگی خود لذت ببرند، باید برنامه‌ریزی کنند که چه زمانی غذا بخورند. زمان‌بندی وعده‌های غذایی در یک بازه دوازده ساعته در حالی که یک چرخه پنج روزه ناشتا هر سه تا چهار ماه یکبار انجام شود نیز به کنترل فشار خون و کاهش خطر مقاومت به انسولین کمک می‌کند. اگرچه، در توصیه به محدود کردن گوشت قرمز، افزایش پروتئین‌های گیاهی، و صرف نظر از برخی وعده‌های غذایی در زمان‌های دوره ای، چندان چیز جدیدی نیست، اما به نظر می‌رسد ارائه یک الگوی علمی از سوی دانشمندان برای هدف مشخصی همچون افزایش طول عمر، می‌تواند جالب توجه باشد.
لونگو می‌گوید: «با اتخاذ رویکردی مبتنی بر بررسی مطالعات تغذیه‌ای یک قرن اخیر، می‌توانیم شروع به تعریف یک رژیم غذایی برای افزایش طول عمر کنیم که پایه‌ای محکم برای توصیه‌های تغذیه‌ای و تحقیقات آینده است.» باید امیدوار بود که رژیم غذایی کاملاً مشخص این دانشمندان به جمع بندی نهایی برسد، شاید با این دستاورد بتوان حداقل طول عمر بالای صد سال را برای تمام انسان‌ها امری طبیعی تصور کنیم. نتایج این تحقیق در نشریه معتبر Cell منتشر شده است.
