جنجالی شدن مردان ساپورت پوش در کشور

موضوع ساپورت های مردانه از مدتی پیش با انتشار چند عکس در شبکه های اجتماعی جدی شد. در مطلب پیش رو قصد نداریم غر بزنیم که چرا برخی مردان _ البته اگر بشود گفت مردان _ از چنین پوشش چندش آوری استفاده می کنند یا خواهند کرد چراکه تکلیف آنها روشن است؛ اما می توان درباره این فاجعه به چند نکته اشاره کرد.

الف: ذات زنانه
ساپورت پوششی است که ذات زنانه دارد. البته  مردان در برخی از کشورها از این پوشش استفاده می کنند و مدل مردانه آن هم وجود دارد اما در همان کشورها هم استفاده کنندگان در اقلیت هستند و در هر مکانی از آن استفاده نمی کنند. البته بیشتر در مردان هم جنس باز چنین پوششی استفاده می شود. به هر حال ساپورت، ذات زنانه ای دارد و با وجود تلاش فراوان طراحان لباس برای طراحی مدل مردانه آن، باز هم ذات زنانه ساپورت از بین نرفته است. ساپورت مردانه به مثابه این است که لباس ویژه زنان را به مردان اطلاق کنیم. مانند دامن مردانه! البته در مناطقی از جهان مانند اسکاتلند دامن مردانه هم وجود دارد! پس اگر در آینده شنیدید که دامن، روسری، مقنعه، استریج و … مردانه هم آمد نباید تعجب کنیم.
خیلی ها در همین ایران خودمان هستند که بنده مد و مدگرایی هستند و هر ذلتی را می پذیرند تا قواعد مد را رعایت کرده باشند. اینها مانند مانکن، لباسی را بر تن می کنند و عملا برای آن تبلیغ می کنند. البته ساپورت مردانه آن قدر ضایع است که با پوشیدن آن توسط مردان حتی در محافل شخصی و خانوادگی کسی از آن استقبال نکند اما اینکه بعضی ها برای اینکه از مد عقب نیفتند حاضرند در بعضی مواقع خفت بکشند، جالب است. نیست؟

ب: بلد نیستیم مد بسازیم
شاید زنان در هیچ کشوری مانند کشور ما اینقدر از ساپورت استفاده نمی کنند آن هم در این هوای سرد. بسیاری از دختران و زنان که در تابستان از این پوشش استفاده می کردند گرمی هوا را بهانه می کردند اما جالب این است که در هوای سرد این روزها هنوز استقبال ساپورت پوشان کم نشده است. در گزارش های گذشته به تفصیل در این مورد اشاره کرده ایم که دلیل عمده چنین استقبال هایی نبودن نهاد مسوولی است که برای فرهنگ و جوانان ما مدسازی کنند. گویا ما فقط در مدسازی پوشش بانوان خلا نداریم بلکه در مدسازی پوشش آقایان هم با مشکلات عدیده ای مواجه هستیم. به عنوان مثال در چند سال اخیر تی شرت هایی که طرح ها و خطوط نستعلیق در آن نقش بسته بود با استقبال فراوان دختران و پسران مواجه شد اما در چند سال اخیر فقط همین یک نمونه وجود داشته که با فرهنگ ایرانی ما سازگار بوده و بعد از آن مسوولان مدسازی ما جوانان را با دنیای بی نهایت مد جهان تنها گذاشته اند.

​​​

ج: ضرر تنگ پوشی
"از نظر سلامت جسم، در طراحی لباس باید آناتومی و فیزیولوژی قسمتی از بدن که لباس برای آن طراحی می شود، در نظر گرفته شود. این کار معمولاً در کارخانجاتی که لباس استاندارد تهیه می کنند صورت می گیرد. ولی قسمت اعظم تولید کنندگان پوشاک، فقط به سود خود می اندیشند و سلامت و بهداشت جسم مصرف کننده برای آنها اهمیتی ندارد. شلوارها بسیار تنگ و از مواد سفت ساخته می شوند، مصرف پارچه در این شلوارها حدود یک سوم کمتر است، و چون از جنس نا مرغوب تهیه می شوند، زود اصطحلاک پیدا کرده و مصرف کننده اقدام به تهیة شلوار جدید می نماید. اینگونه شلوارهای تنگ و فاق کوتاه جریان خون دستگاه تناسلی را بشدت مختل می کنند و در حالت نشسته این وضعیت بدتر می شود. ما هرگاه به فرض 15 دقیقه بر روی یک پای خود روی زمین بنشینیم موقع برخواستن از زمین یک حالتی به ما دست می دهد که اصطلاحاً به آن "خواب رفتگی" می گوئیم، ولی آن چیزی نیست جز قطع جریان خون عضو." اینها نظر نگارنده نیست بلکه نظر کارشناسی دکتر محمدرضا صفری نژاد، اورولوژیست است.
" پوشیدن لباس نامناسب در ناحیة دستگاه تناسلی سبب علائم خاصی نمی شود که فرد متوجه آن شود و در دراز مدت سبب آسیبهای می گردد که ممکن است غیر قابل برگشت باشند. علت اینکه بیضه ها خارج از بدن قرار دارند این است که برای عملکرد طبیعی، درجه حرارت آنها باید نیم درجه سانتی گراد از درجه حرارت بدن کمتر باشد. هر عاملی که باعث افزایش درجه حرارت بیضه ها گردد، سبب آسیب به فرایند تولید نطفة مردانه (اسپرم) توسط بیضه ها می شود.
ما هیچ کاری جز اطلاع رسانی نمی توانیم انجام دهیم اما مسوولان موضوع مد و فرهنگ مد را باید جدی بگیرند. جالب اینکه بعضی مواقع جشنواره و نمایشگاه های مد برپا می شود اما هیچ گاه به ثمر نمی رسند چون طراحان و فعالان این عرصه که عمدتا عضو بخش خصوصی هستند هیچ وقت حمایت نمی شوند و مسوولان، همان جشنواره و نمایشگاه ها را برای رزومه کاری خود کافی می دانند. بدانید تا وقتی خودمان تولیدکننده نباشیم باید سلیقه تولیدکنندگان مد آن طرف آب را بپذیریم.