شب کارهانیمه شب غذا نخورند
تحقیقات پژوهشگران آمریکایی نشان می دهد که صرف غذا در طول شب می تواند سطح گلوکز خون را افزایش داده و خطر ابتلا به دیابت، بیماری های قلبی – عروقی و چاقی را بالا ببرد.
بسیاری از افراد در شغل های مختلف در طول شب مشغول به کار هستند و شب کاری خود باعث کاهش سلامت جسمی و روانی فرد می شود. اما برخی فعالیت های وابسته نیز در طول شب ممکن است سلامتی فرد را بیشتر به خطر اندازد.
یک آزمایش بالینی کوچک از مؤسسه ملی سلامت آمریکا نشان داده است که صرف غذا در طول شب برای بسیاری از افراد شیفت شب، می تواند سطح گلوکز خون را افزایش دهد، در حالی که صرف غذا فقط در طول روز احتمالا از سطوح بالاتر گلوکز جلوگیری می کند.
این پژوهش، نخستین مطالعه ای است که تأثیر مفید مداخله زمان بندی صرف غذا را در انسان نشان می دهد. یافته های این پروژه پژوهشی می تواند منجر به مداخلات رفتاری جدید با هدف بهبود سلامت کارگران شیفت شب از جمله خواربارفروشان، کارگران هتل، رانندگان کامیون و غیره شود. چراکه مطالعات پیش از این نشان می دادند که این افراد به واسطه زمان کاریشان در معرض خطر ابتلا به دیابت، بیماری قلبی و چاقی هستند.
دکتر ماریشکا براون (Marishka Brown)، مدیر مرکز ملی موسسه ملی قلب، ریه و خون آمریکا (NHLBI) در این رابطه گفت: این یک مطالعه آزمایشگاهی دقیق و کنترل شده است که یک مداخله بالقوه را برای اثرات متابولیک نامطلوب مرتبط با نوبت کاری، که یک نگرانی شناخته شده برای سلامت عمومی است، نشان می دهد.
در این پژوهش، محققان ۱۹ شرکت کننده جوان سالم (هفت زن و ۱۲ مرد) را ثبت نام کردند. پس از یک روال پیش شرطی، شرکت کنندگان به طور تصادفی به یک پروتکل آزمایشگاهی کنترل شده ۱۴ روزه شامل شرایط کار شبانه شبیه سازی شده با دو برنامه غذایی جداگانه، تقسیم شدند. یک گروه در طول شب از برنامه غذایی معمولی در میان کارکنان شیف شب تقلید کرده و گروه دیگر از برنامه غذایی صرف غذا در طول روز پیروی کردند.
محققان سپس اثرات این برنامه های غذایی را بر ریتم شبانه روزی داخلی بدن آنها ارزیابی کردند. این فرآیند نه تنها چرخه خواب و بیداری، بلکه چرخه ۲۴ ساعته، تقریباً تمام جنبه های عملکرد بدن فرد، از جمله متابولیسم را نیز تنظیم می کند.
آنها دریافتند صرف غذا در طول شب باعث افزایش سطح گلوکز که یک عامل خطر برای ابتلا به دیابت است، می شود، در حالی که محدود کردن وعده های غذایی در طول روز از این تأثیر جلوگیری می کند.
به طور خاص، میانگین سطح گلوکز افرادی که در شب غذا می خوردند، در طول شب کاری شبیه سازی شده ۶/۴ درصد افزایش یافت، اما شرکت کنندگانی که در طول روز غذا خوردند، افزایش قابل توجهی نشان ندادند.
پروفسور فرانک اسچیر (Frank Scheer) استاد دانشکده پزشکی هاروارد و سرپرست این تیم پژوهشی در این رابطه گفت: این اولین مطالعه روی انسان است که استفاده از زمان بندی غذا را به عنوان یک عامل اختلال گلوکز و بروز مشکل در همسویی ریتم های شبانه روزی ناشی از کار شبانه نشان می دهد.
محققان بر این باورند که اثرات خوردن شبانه غذا بر سطح گلوکز در طول شب کاری شبیه سازی شده به دلیل ناهماهنگی شبانه روزی ایجاد می شود. این موضوع مربوط به زمان نامناسب بین ساعت مرکزی شبانه روزی واقع در هیپوتالاموس مغز و چرخه های خواب و بیداری، روشنایی و تاریکی، و خوردن و نخوردن است که می تواند بر ساعت های محیطی در سراسر بدن تأثیر بگذارد.
زمان بندی نادرست ساعت شبانه روزی مرکزی با چرخه‌های خوردن و نخوردن، نقش کلیدی در افزایش سطح گلوکز دارد.
در ضمن تأثیرات مفید غذا خوردن در طول روز بر سطوح گلوکز در طول شب کاری شبیه سازی شده ممکن است به دلیل هم ترازی بهتر بین این ساعت های مرکزی و محیطی باشد.
