عمر طولانی‌تر با روش آسان و رایگان

افرادی که سریع‌تر حرکت می‌کنند ممکن است از طول عمر طولانی‌تری بهره ببرند. تحقیقات نشان می‌دهد که شیوه‌های زندگی فعال‌تر می‌تواند با برخی از اثرات پیری، از جمله شروع آسیب قلبی، از دست دادن حافظه و اختلال شناختی مقابله کند. به این مجموعه دانش، مطالعه جدیدی اضافه می‌شود که رابطه بین سرعت راه رفتن و سن بیولوژیکی را شرح می‌دهد واز مجموعه وسیعی از داده‌های ژنتیکی استفاده کرده تا نشان دهد افرادی که سریع‌تر حرکت می‌کنند ممکن است از طول عمر طولانی‌تری بهره ببرند.

 در سال ۲۰۱۹ ما به یک مطالعه جالب توجه کردیم که ارتباط بین سرعت راه رفتن و سلامتی را بررسی می‌کرد و نشان می‌داد که چگونه آهسته‌تر راه رفتن در دهه ۴۰ شما با شاخص‌های بیولوژیکی پیری تسریع شده، مرتبط است. به طور مشابه، محققان دانشگاه لستر قبلا نشان داده بودند که تنها ۱۰ دقیقه پیاده روی سریع در روز می‌تواند طول عمر افراد را تا سه سال افزایش دهد. این دانشمندان اکنون از داده‌های ژنتیکی استفاده کرده اند تا آنچه را که می‌گویند یک پیوند علت و معلولی است تأیید کنند.

تام یتس، نویسنده ارشد این مطالعه گفت: در حالی که قبلا نشان داده بودیم سرعت راه رفتن یک پیش‌بینی‌کننده بسیار قوی برای وضعیت سلامتی است، اما نتوانستیم تأیید کنیم که استفاده از سرعت پیاده‌روی سریع باعث سلامت بهتر می‌شود. در این مطالعه از اطلاعات موجود در مشخصات ژنتیکی افراد استفاده کردیم تا نشان دهیم که سرعت راه رفتن سریع‌تر احتمالاً منجر به سن بیولوژیکی جوان‌تر می‌شود که توسط تلومر‌ها اندازه‌گیری می‌شود.

تلومر‌ها کلاهک‌هایی در انتهای کروموزوم‌ها هستند که آن‌ها را از آسیب محافظت می‌کنند و به همین دلیل در مرکز تحقیقات زیادی در مورد تأثیرات پیری مورد مطالعه هستند. همانطور که سلول‌های ما تقسیم می‌شوند، تلومر‌ها کوتاه می‌شوند و در نهایت از تقسیم بیشتر سلول جلوگیری می‌کنند و آن‌ها را به سلولی تبدیل می‌کنند که به عنوان سلول پیر شناخته می‌شود. به همین دلیل طول تلومر یک نشانگر مفید برای اندازه گیری سن بیولوژیکی در نظر گرفته می‌شود.

مطالعه جدید داده‌های ژنتیکی گرفته شده از موسسه اطلاعات آماری بیولوژیکی بایو بانک بریتانیا، روی بیش از ۴۰۰۰۰۰ بزرگسال میانسال تجزیه و تحلیل کرد و آن را با اطلاعات مربوط به سرعت راه رفتن گزارش شده و ردیاب‌های فعالیتی که شرکت کنندگان استفاده می‌کردند، مقایسه کرد. این یکی از اولین مطالعاتی است که همه این عوامل را با هم بررسی کرده است و با انجام این کار ارتباط واضحی بین راه رفتن سریعتر و سن بیولوژیکی جوانتر ایجاد کرده است. دانشمندان در مقاله تحقیقاتی خود می‌نویسند، تفاوت بین افرادی که به عنوان پیاده روی سریع و آهسته طبقه بندی می‌شوند، با توجه به طول تلومرها، ۱۶ سال تفاوت بود.

دکتر پدی، سرپرست تیم تحقیق، گفت: این نتیجه نشان می‌دهد که اقداماتی مانند سرعت پیاده‌روی آهسته‌تر راهی ساده برای شناسایی افرادی است که در معرض خطر بیشتر بیماری‌های مزمن یا پیری ناسالم هستند و شدت فعالیت ممکن است نقش مهمی در بهینه‌سازی مداخلات بازی کند