فرزندان متاورسی جایگزین فرزندان خودمان | فرزندان مجازی در متاورس جای فرزندان واقعی را خواهند گرفت؟

فرزندان مجازی در متاورس جای فرزندان واقعی را خواهند گرفت؟ 

یکی از کارشناسان هوش مصنوعی ادعا می‌کند که بحران افزایش جمعیت با ظهور پدیده‌ای به نام «فرزندان مجازی» ظرف مدت 50 سال قابل حل خواهد بود. کاتریونا کمبل می‌گوید که نوزادان کامپیوتری حدود 25 دلار در ماه هزینه دارند و احتمالاً تا اوایل 2070 این امر برای همه مردم جهان بسیار عادی خواهد شد. 

کمبل معتقد است که احتمالاً از هر پنج خانواده یکی تصمیم بگیرد که به جای نوزاد واقعی نوزاد دیجیتالی داشته باشد. به این نسل «نسل تاماگوچی» می‌گویند. آن‌ها فقط در فضای مجازی وجود دارند اما در زمان واقعی بزرگ می‌شوند و با فشار دادن یک دکمه زنده خواهند شد. 

والدین مجازی چه می‌کنند؟ 

والدین از طریق عینک‌های AR می‌توانند فرزندان خود را ببینند و با آن‌ها ارتباط برقرار کنند. همچنین از دستکش‌های لمسی استفاده می‌کنند تا بتوانند به اشیاء مجازی دست بزنند و واقعاً چیزها را لمس کنند. این فرزندان مجازی نیازی به غذا ندارند، فضایی را اشغال نمی‌کنند و تا زمانی که برای زنده ماندنشان تعیین شده سالم می‌مانند. والدین می‌توانند از طریق اشتراک نتفلیکس با مبلغ 25 دلار در ماه این فرزندان را به سرپرستی بگیرند.  

کمبل می‌گوید: «ممکن است پدیده فرزندان مجازی دور از ذهن باشد و جهش بزرگی به نظر برسد اما فناوری در 50 سال آینده به قدری پیشرفت خواهد کرد که نوزادانی که در متاورس وجود دارند با نوزادان واقعی هیچ فرقی نخواهند کرد. این واقعیت برای من بسیار روشن است و می‌توانم روزی را ببینم که فرزندان مجازی در جامعه مقبولیت پیدا کرده‌اند و همه آن‌ها را پذیرفته‌اند.» 

او گفت: «براساس مطالعاتی که درباره بچه‌دار نشدن نسل جدید صورت گرفته، منطقی است که انتظار داشته باشیم تا 20 درصد از افرادی که بچه نمی‌خواهند فرزندان مجازی را به فرزند واقعی ترجیح دهند.» کمبل اضافه کرد: «فرزندان مجازی دقیقاً شبیه فرزندان واقعی هستند و مثل بچه‌ها رفتار می‌کنند و احساسات مشابه آن‌ها دارند. این کودکان چهره و بدن واقعی دارند و می‌توانند والدین خود را تشخیص دهند. فرزندان مجازی با استفاده از ردیابی چهره و تجزیه و تحلیل صدا که در یک هدست AR تعبیه شده می‌توانند با والدین ارتباط برقرار کنند.  

این کودکان مجازی واقعاً در متاورس «وجود دارند». والدین می‌توانند فضاهای دیجیتالی مثل اتاق خواب یا پارک و استخر را برای آنان فراهم کنند. با استفاده از دستکش‌های مجازی نیز می‌توانند حس واقعی در آغوش گرفتن فرزند را تجربه کنند و به او غذا بدهند و با کودک خود بازی کنند. 

کمبل معتقد است این فرصتی استثنایی برای کسانی است که نمی‌توانند بچه‌دار شوند یا از پس هزینه‌های بزرگ کردن یک بچه برنمی‌آیند. او احتمال می‌دهد که این طرح بسیار فراگیر شود و متقاضیان زیادی داشته باشد زیرا هزینه ماهانه نسبتاً کمی خواهد داشت. کمبل اعتقاد دارد که این تغییر گامی اساسی در زندگی بشر خواهد بود و اگر به درستی مدیریت شود می‌تواند به حل مهم‌ترین مشکلات بشر از جمله افزایش جمعیت کمک کند.  

(استفاده از مطالب اختصاصی 55آنلاین بدون ذکر منبع ممنوع است.) 

مترجم: مژده اصغرزاده