بعد از خالکوبی چه اتفاقی برای بدن می‌افتد؟
به گفته پژوهشگران، لایه درم پوست، محلی که جوهر خالکوبی در آن رسوب می‌کند، سرشار از رگ‌های خونی، عروق لنفاوی، اعصاب و سایر ساختار‌ها است. در درم، سلول‌های دندریتیک پوست، ماکروفاژها، سلول‌های CD۴ T و سلول‌های لنفوئیدی ذاتی وجود دارند.
مطالعات نشان می‌دهد که خالکوبی سیستم ایمنی را تحریک کرده و باعث افزایش محافظت در برابر عوامل استرس زا می‌شود که باعث آسیب بافت نرم می‌شوند.
امروزه خالکوبی به طور فزاینده‌ای رایج‌تر شده و این روند نگرانی‌های بهداشت و ایمنی را افزایش داده است. از جمله این نگرانی‌های ایمنی، موارد مربوط به سیستم ایمنی است.
این امر به این دلیل است که خالکوبی شامل وارد کردن جوهر به سوراخ‌های کوچک ایجاد شده در اپیدرم است و رنگدانه‌ها به عنوان یک جسم خارجی در نظر گرفته می‌شوند که ممکن است پاسخ ایمنی در بدن ایجاد کنند.
خالکوبی رسوب دائمی رنگدانه نامحلول در لایه پوست است. به گزارش سیناپرس، پس از تزریق جوهر به پوست، ذرات جوهر ممکن است به صورت غیرفعال از طریق خون و مایعات لنفاوی منتقل شده یا توسط سلول‌های ایمنی در معرض فاگوسیتوز قرار گیرند و پس از آن در غدد لنفاوی رسوب کنند.
رنگدانه‌های مورد استفاده در خالکوبی یا از فلزات معدنی و اکسید‌های آن‌ها یا از ترکیبات پلی آروماتیک تشکیل شده اند. این فلزات عبارتند از نیکل، کروم، منگنز و کبالت در کنار کربن سیاه که بیشترین عنصر مورد استفاده دی اکسید تیتانیوم بوده و همه این‌ها از نظر بیولوژیکی بی خطر در نظر گرفته می‌شوند.
به گزارش سیناپرس، سمیت دی اکسید تیتانیوم به ساختار کریستالی آن بستگی دارد، ساختار آناتاز فعال فوتوکاتالیستی که می‌تواند گونه‌های اکسیژن فعال را هنگام قرار گرفتن در معرض نور تولید کند.
پیشتر مشخص شده که رنگدانه‌های آلی و معدنی در کنار ناخالصی‌های عنصر سمی از جوهر خالکوبی، در نهایت به غدد لنفاوی می‌رسند. در این پژوهش محققان انتقال رنگدانه‌های آلی، فلزات سنگین و دی اکسید تیتانیوم را از محل تزریق به غدد لنفاوی مشاهده کردند. رنگدانه‌های آلی با کوچک‌ترین ذرات که به غدد لنفاوی می‌رسند، بیشترین محدوده اندازه را نشان می‌دهند.
علاوه بر این جابجایی، محققان توانستند تغییرات در ساختار بافت‌های مجاور ذرات خالکوبی را تشخیص دهند. در مجموع، پژوهشگران شواهد قوی برای مهاجرت و رسوب طولانی مدت رنگدانه‌های خالکوبی، در کنار تغییر ساختاری بیومولکول‌ها که ممکن است باعث التهاب پوستی و سایر عوارض جانبی ناشی از خالکوبی شود، گزارش کردند.
به گفته پژوهشگران، لایه درم پوست، محلی که جوهر خالکوبی در آن رسوب می‌کند، سرشار از رگ‌های خونی، عروق لنفاوی، اعصاب و سایر ساختار‌ها است. در درم، سلول‌های دندریتیک پوست، ماکروفاژها، سلول‌های CD۴ T و سلول‌های لنفوئیدی ذاتی وجود دارند.
این سلول‌ها در محل مناسبی قرار دارند تا در پاسخ به آسیب واکنش نشان دهند مانند آسیب ناشی از سوزن خالکوبی که برای تزریق رنگدانه وارد پوست می‌شود. رنگدانه جوهر به عنوان یک جسم خارجی در نظر گرفته می‌شود که در تلاش برای پاکسازی آن، یک پاسخ ایمنی ایجاد می‌کند. به گزارش سینا، پوستی که به تازگی خالکوبی شده متورم می‌شود و مهاجرت غدد لنفاوی منطقه‌ای مشاهده می‌شود.
محققان دریافتند که مرگ ماکروفاژها منجر به آزاد شدن رنگدانه می‌شود. این ماکروفاژها متعاقباً جوهر آزاد شده توسط جمعیت ماکروفاژ‌های قبلی را می‌بلعند و این روند به طور نامحدود ادامه می‌یابد که ماندگاری خالکوبی‌ها را تضمین می‌کند؛ بنابراین محققان به این نتیجه رسیدند که ماندگاری خالکوبی در طولانی مدت به تجدید ماکروفاژها بستگی دارد تا طول عمر آن ها.
مطالعه عملکرد سیستم ایمنی نشان می‌دهد که خالکوبی سیستم ایمنی را تحریک کرده و باعث افزایش محافظت در برابر عوامل استرس زا می‌شود که باعث آسیب بافت نرم می‌شوند. در این پژوهش ها، محققان رابطه معکوس بین ایمونوگلوبولین ترشحی A (SIgA) و کورتیزول را مشاهده کردند.
افرادی که از قبل خالکوبی نداشتند فشار بیشتری را بر روی سیستم ایمنی خود تجربه کردند که با کاهش بیشتر در ایمونوگلوبولین ترشحی آن‌ها مشاهده شد. به گزارش سیناپرس، نتایج روی هم رفته نشان می‌دهد که بدن به مرور زمان به تعرض خارجی خالکوبی عادت می‌کند. با این حال، توجه به این نکته مهم است که افراد دارای سیستم ایمنی سالم سریع‌تر بهبود می‌یابند.
