فنون همسریابی برای پسران

همانگونه که آشنایی با فنون همسریابی برای دختران اهمیت ویژه‌ای دارد، فنون همسریابی برای پسران نیز همتراز با آن اهمیت دارد. ضرورت دارد که هم دختران و هم پسران از فنون و قواعد همسریابی مطلع باشند تا بتوانند همسر مناسبی برای خود بیابند. گاهی پسران شتابزده و یا بدون مطالعه مبادرت به ازدواج با دختری می‌کنند که مناسب آنان نیست و گاه با رد شدن توسط افرادی در چند خواستگاری به طور کلی از ازدواج منصرف شده و خود را شکست خورده حس کرده و تا آخر عمر زندگی را به تنهایی سپری می‌کنند. یافتن همسر و انتخاب مناسب در ازدواج فنونی دارد که در این مقاله به اجمال مورد بحث قرار می‌گیرد.

اصول همسریابی پسران

موانع بسیاری برای یافتن همسر و ازدواج پسران وجود دارد. موانعی مانند کمبود درآمد، خانواده‌ها، بیکاری، تورم و مشکلات مسکن موجب شده است که سن ازدواج جوانان بالا برود. در مورد گزینش همسر توسط پسران و موضوع بالا رفتن سن ازدواج طرح موارد زیر مهم به نظر می‌رسد؛

۱- پسران باید در همسریابی به سراغ دخترانی بروند که در مورد عوامل موثر در ازدواج مانند مسایل فرهنگی، اقتصادی، عقیدتی و… با آن‌ها هماهنگ باشند. نادیده گرفتن این عوامل کافیست که زندگی خانوادگی را ناراحت و در پاره‌ای موارد غیر قابل تحمل کند.

۲- بعضی از پسران به علت کمی درآمد به خواستگاری دختران مسن یا زنان بیوه روی می‌آورند. این پسران باید توجه داشته باشند که عامل سن در زندگی زناشویی نقش مهمی دارد و اختلاف نامقبول سنی نتیجه‌اش ناسازگاری و ناراحتی است.

۳- بعضی از پسران به امید حقوق زن و یا ثروت او به ازدواج با دختری مبادرت می‌کنند به این امید که با تصاحب ثروت او رفاه زندگی خود را تأمین کنند. در چنین ازدواج زمانی که مرد با مخالفت همسرش که در هزینه حقوق یا ثروتش مواجه می‌شود، ناسازگاری آغاز می‌شود مخصوصا اگر در دیگر عوامل موثر در ازدواج نیز ناهماهنگ باشند.

۴- برای همسریابی پسران اگر به خاطر نداشتن امکانات مالی مبادرت به ازدواج نمی‌کنند، پدر و مادر باید در حد ممکن به آنان کمک کنند و خود آنان نیز برای کاریابی تلاش نمایند و به سراغ دختری بروند که با شرایط آنان سازگاری داشته باشد و با کمک یکدیگر زندگی را بسازند.

۵- برخی از پسران هستند که پس از خواستگاری و عدم قبولی دختر مورد نظر اعتماد به نفس خود را از دست می‌دهند. ناامید شده و نسبت به ازدواج با زنان بدبین می‌شوند و چه بسا تا سنین بالا و گاه تا پایان عمر زندگی را به تنهایی بگذرانند. این پسران باید بدانند که دختر مناسب آنان زیاد است و با اعتماد به نفس به سراغ دختران دیگری بروند و به موقع ازدواج کنند.

۶- نکته دیگر در مورد همسریابی پسران مانند دختران این است که وقار و ظاهر مناسب و متانت و حضور در مجالس و ارائه علم و هنر از مواردی است که می‌تواند دختران را به طرف آنان جلب کند و امکان گزینش مناسب‌تری را برای آنان فراهم سازد.

۷- دو صفت ناپسند خست و لجاجت از صفاتی است که در زناشویی نقش منفی دارد و دختران در اکثر موارد آن‌ها را تحمل نمی‌کنند. در صورت وجود چنین صفاتی در پسران یا باید نسبت به اصلاح آن اقدام کرده یا باید دخترانی را برای همسری انتخاب کنند که پذیرای خساست و لجاجت شوهرشان باشند.

۸- پسرانی که ایده‌آلی فکر می‌کنند و ازدواج خود را با تهیه کلیه امکانات زندگی از مسکن، اتومبیل و سایر وسایل لوکس و گرانبهای زندگی به تاخیر می‌اندازند اشتباه غیرقابل جبرانی را در همسریابی مرتکب می‌شوند. با چنین فکری زمانی می‌رسد که شور جوانی را از دست داده‌اند و نسبت به ازدواج و گرفتن همسر بی تفاوت می‌شوند.

۹- مواردی است که بخصوص پسران تحت تأثیر زیبایی دختران بدون توجه به سایر عوامل مبادرت به ازدواج می‌کنند. مثلا با اختلاف طبقاتی ازدواج می‌کنند و احتمالا با مشکلاتی مواجهه خواهد شد که اگر منجر به طلاق نشود شادی و وقت خوش را از آنان خواهد گرفت.

۱۰- دخترانی ممکن است تحت تاثیر یک عامل برجسته بدون توجه به عوامل دیگر دلباخته مردی شوند و عاشقانه تحت تاثیر احساسات جوانی پیشنهاد ازدواج کنند. مرد مورد تقاضا باید توجه داشته باشد که این پیشنهاد بر اساس احساسات زودگذر است و پس از مدتی که این هوس ارضا شد و سایر عوامل اهمیت خود را نشان داد زندگی به ناشادی خواهد کشید. نظیر این حالت در دختران کم سن و سالی که برای فوتبالیست‌های میادین مسابقات جهانی سرودست می‌شکستند و نامه عاشقانه می‌نوشتند دیده شده است. در این موارد هم مرد و هم دختر باید عاقلانه برخورد کنند و با تصمیم گیری بر اساس احساسات زودگذر زندگی زناشویی خود را تباه نسازند.

بنیاد ازدواج و خدمات آن

در جامعه‌ای موفق آسان کردن راه ازدواج جوانان و اقداماتی در جهت همسریابی ضروری به نظر می‌رسد. در این دوره جوانان چهار راه برای یافتن همسر دارند: اول خانواده، دوم دوستان و همکاران و همکلاسی‌ها، سوم پیگیری فرد بدون اطلاع خانواده و بلاخره مراجعه به بنیاد‌های ازدواج.

آنچه در این مورد همسریابی اهمیت دارد این است که جوانان داوطلب ازدواج نباید موازین شرعی و معیار‌های عرفی را نادیده بگیرند. در غیر این صورت مواجهه با مشکلاتی خواهند شد که فرجام آن ناخوشایند خواهد بود.

یکی از مسئولین بنیاد ازدواج می‌گوید: هدف بنیاد ازدواج کمک به متقاضیان مجردی است که از طریق خانواده قادر به یافتن همسر خود نیستند. بنیاد ازدواج، مشاور جوانان برای ازدواج‌های موفق است. در جامعه اگر جوانی بخواهد در مورد همسر آینده‌اش تحقیق بیشتری بکند مورد اعتراض قرار می‌گیرد. بنیاد ازدواج مکانی است که جوانان بدون معذوریت می‌توانند اطلاعات کاملی در مورد یکدیگر پیدا کنند. از فعالیت‌های بنیاد ازدواج همسریابی از طریق پرسشنامه، مواجهه، معرفی برای خواستگاری به طریق محرمانه و تشویق مجرد‌ها به تشکیل خانواده است.

در رابطه با بنیاد ازدواج اشاره به این نکته ضروری است که اعضای خانواده در مورد نحوه برخورد با پسر یا دختری که دیرتر ازدواج نموده مورد مشاوره قرار گیرند و بین خانواده و جوانان در مورد انتخاب همسر هماهنگی ایجاد شود. همچنین باید تلاش‌هایی صورت گیرد در جهت تغییر ارزش‌ها برای توسعه بنیاد ازدواج و موسسات مشابه آن که دختران و پسران بتوانند با رعایت تمام معیار‌های شرعی با یکدیگر آشنا شوند و با شرایط سهل و ساده‌ای ازدواج نمایند.

محیط دانشگاه نیز بهترین موقعیت برای همسریابی است. دانشجو فردی است که از نظر عقلی رشد کرده است. وانگهی همشاگردی‌ها از نظر شغلی در آینده هماهنگی داشته و امکان شناخت نیز بیشتر فراهم است برای آنکه دانشجویان مجرد بهتر از ازدواج سوق داده شوند پیشنهاد می‌شود مسئولین دانشگاه امکانات لازم را فراهم کنند و با ایجاد بخش همسریابی در مراکز مشاوره دانشگاه به ازدواج دانشجویان و جوانان کمک کنند.