بازیگران هالیوودی که تجربه ناکامی در خوانندگی داشته اند

اسکارلت جوهانسون

​

جوهانسون دو آلبوم موسیقی منتشر کرده و در موسیقی متن فیلم های زیادی هم خوانندگی کرده.

جوهانسون در میانه ی سال های ۲۰۰۸ و ۲۰۰۹ دو آلبوم از خود منتشر کرد؛ اولی پروژه ای انفرادی بود و دومی همکاری مشترکی با پیت یورن، خواننده ی آمریکایی. در آلبوم اول او که Anywhere I Lay My Head نام داشت، تقریباً تمامی قطعات، کاوری از آهنگ های تام ویتس، موزیسین آمریکایی بود اما دیوید بویی، موزیسین مشهور، و بعضی از اعضای گروه موسیقی Yeah Yeah Yeahs هم همکاری هایی با جوهانسون در این قطعات داشتند.

جوهانسون از سال ۲۰۰۹ هیچ آلبوم دیگری منتشر نکرده، اما در آهنگ های هنرمندان دیگر و موسیقی متن فیلم ها خوانندگی کرده، از جمله فیلم «کتاب جنگل» (The Jungle Book) و انیمیشن «آواز» (Sing) که هر دو محصول سال ۲۰۱۶ هستند. علاوه بر این، او به همراه استه هایم (عضو گروه موسیقی HAIM) یک گروه موسیقی به نام Singles تشکیل داد اما مشکل آنجا بود که گروه موسیقی قدیمی دیگری هم با همین نام وجود داشت. این گروه موسیقی از اسکارلت جوهانسون شکایت کردند و خواستار توقف فعالیت گروه موسیقی او با نام Singles شدند.

رابرت داونی جونیور

​

داونی جونیور در موسیقی متن فیلم های زیادی خوانندگی کرده اما تا به حال فقط یک آلبوم از خود منتشر کرده.

ستاره ی فیلم «مرد آهنی» (Iron Man) در موسیقی متن فیلم های متعددی از جمله «چاپلین» (Chaplin)، «کاراگاه آوازخوان» (The Singing Detective) و «بوس بوس بنگ بنگ» (Kiss Kiss Bang Bang) خوانندگی کرده. یک بار هم در شوی تلویزیونی Ally McBeal، از داونی جونیور کاور آهنگی به نام River متعلق به جونی مچل پخش شد که با استقبال مواجه شد.

اما داونی جونیور در سال ۲۰۰۴ اولین آلبوم خود به نام The Futurist را منتشر کرد که موفقیت تجاری نداشت و از آن زمان هم دیگر هیچ آلبومی منتشر نکرده.

بری لارسون

​

لارسون ۱۶ ساله بود که اولین آلبوم موسیقی اش به نام Finally Out of P.E را منتشر کرد.

لارسون پیش از آنکه به بازیگری مشهور و حرفه ای تبدیل شود، اولین آلبوم خود را منتشر کرد و به همراه جسی مک کارتنی، خواننده و صداپیشه ی آمریکایی، تور کنسرت برگزار می کرد. علاوه بر این، لارسون در تعدادی از فیلم های که در آن ها نقش آفرینی کرده هم خوانندگی کرده از جمله «هو هو» (Hoot) و «اسکات پیلگریم در برابر دنیا» (Scott Pilgrim vs. the World).

تام هاردی

​

شاید تصورش سخت باشد اما هاردی در دورانی رپر بوده.

در سال ۲۰۱۱، هاردی در مصاحبه ای اذعان کرد که در دوران نوجوانی خوانندگی رپ می کرد.

او در اینباره گفته: «خوانندگی رپ رو وقتی چهارده یا پونزده سالم بود شروع کردم. من تو یه محله ی خوب طبقه متوسط بزرگ شده بودم، به خاطر همین برام خیلی سخت بود… اون موقع با کسی کار می کردم که بعداً مدیر برنامه ی خیلی از خواننده های خوب حالا شد… زیاد ازم آهنگ ضبط شد ولی هیچکدومش منتشر نشده.»

به لطف اینترنت، در سال ۲۰۱۸ مجموعه آهنگ قدیمی از تام هاردی و یک دی جی به نام اِد تریسی، در وبسایت Reddit منتشر شد. متأسفانه این مجموعه آهنگ بعد از مدتی از روی این وبسایت حذف شد.

رایان گاسلینگ

​

گاسلینگ یک گروه موسیقی راک داشت.

گاسلینگ و دوستش، زَک شیلدز، یک گروه موسیقی دو نفره به نام Dead Man’s Bones تشکیل دادند. اولین و آخرین آلبوم آن ها که هم نام گروه موسیقی شان هم بود، در سال ۲۰۰۹ منتشر شد. این آلبوم گرچه نشان داد گاسلینگ و شیلدز استعداد موسیقی دارند، اما هیچ اتفاق خاصی برای آن ها به دنبال نداشت. گاسلینگ و شیلدز تور کنسرت برگزار کردند اما دیگر آلبومی از آن ها منتشر نشد.

با این حال، گاسلینگ در سال ۲۰۱۶ در فیلم مشهور و پرطرفدارش «لالا لند» (La La Land) استعدادش در خوانندگی را به رخ کشید.

بروس ویلیس

​

ویلیس در دهه ی ۸۰ میلادی دو آلبوم موسیقی از خود منتشر کرد.

ستاره ی فیلم «جان سخت» (Die Hard) اولین آلبوم خود به نام The Return of Bruno را در سال ۱۹۸۷ منتشر کرد. این آلبوم در سبک آر اَند بی بود و موزیسین هایی از گروه های The Pointer Sisters و The Temptations در آن با ویلیس همکاری داشتند. در آن زمان یک فیلم کمدی مستندگونه ی هم از شبکه ی HBO پخش شد که در آن ویلیس نقش خودِ دیگریِ خیالی اش به نام برونو رادولینی را بازی می کرد.

این آلبوم در چارت وبسایت بیلبورد به جایگاه چهاردهم رسید. ویلیس در سال ۱۹۸۸ هم آلبوم دیگری منتشر کرد که به چارت های بیلبورد راه پیدا نکرد.

گوئینت پالترو

​

پالترو تا به حال آلبومی نداشته اما چندین تک آهنگ منتشر کرده.

پالترو اولین بار در سال ۲۰۰۰ دو تک آهنگ منتشر کرد که هر دو کاور آهنگ های هنرمندان دیگری بودند. سپس در سال ۲۰۱۰، او برای فیلم Country Strong و در سکانس هایی از سریال «گلی» (Glee) خوانندگی کرد.

ادی مورفی

​

مورفی دو تک آهنگ پرطرفدار دارد، اما آخرین آلبوم او در ۱۹۹۳ منتشر شد.

این بازیگر کمدی تا به حال ۵ آلبوم موسیقی از خود منتشر کرد که ۲ تای آن ها کمدی و ۳ تای دیگر استودیویی بودند. اولین آلبوم استودیویی او به نام How Could It Be در چارت وبسایت بیلبورد به جایگاه بیست و ششم رسید. این اثر موفق ترین آلبوم او از نظر تجاری بود. یکی از تک آهنگ های مشهور و پرطرفدار مورفی به نام Party All the Time هم در این آلبوم قرار گرفته بود.

مورفی بعدها در انیمیشن «شرک» (Shrek) که صداپیشگی شخصیت «خر» آن را برعهده داشت، خوانندگی هم کرد. در سال ۲۰۱۳ او شروع به کار بر روی آلبومی با نام «۹» کرد. این آلبوم منتشر نشد، اما در سال ۲۰۱۵، تک آهنگی از او به نام Oh Jah Jah منتشر شد که به جایگاه چهارم چارت وبسایت بیلبورد رسید.

راسل کرو

​

کرو از دهه ی ۸۰ میلادی در زمینه ی موسیقی فعالیت دارد اما هیچکدام آثار او موفقیت زیادی به دنبال نداشته.

کرو ابتدا در دهه ی ۸۰ میلادی با نام راس لی راک خوانندگی می کرد. بعدها، او و دوستش یک گروه موسیقی به نام Roman Antix تشکیل دادند که بعد از مدتی به ۳۰ Odd Foot of Grunts تغییر نام داد. آن ها ۳ آلبوم منتشر کردند که آخرین آن ها در سال ۲۰۰۳ بود. این گروه چند باری هم تور کنسرت برگزار کردند تا آنکه در سال ۲۰۰۵ کرو و دوستش به همکاری خود پایان دادند.

بعد از آن، کرو گروه دیگری به نام Ordinary Fear of God تشکیل داد. در سال ۲۰۱۲، کرو در اقتباس سینمایی «بینوایان» (Les Misérables) که فیلمی موزیکال بود، در نقش بازرس ژاور، خوانندگی کرد. کرو حالا عضو گروه موسیقی ای به نام Indoor Garden Party است