چرا شخصیت شما نقش مهمی در محافظت از مغز یا پیر کردن آن دارد؟
هیچ شکی نیست که سن مغز و آلزایمر ارتباطی تنگاتنگ دارند اما نتایج یک مطالعه جالب نشان می‌دهد شخصیت شما نیز می‌تواند از مغز شما محافظت کند یا آن را به سوی سالمندی و پیری ببرد.
به گفته خبرگزاری سی.ان.ان، یک مطالعه جدید نشان می دهد که برخی از ویژگی های شخصیتی ممکن است یک عامل کلیدی در بروز اختلالات شناختی خفیف در آینده افراد باشد.
بر اساس مطالعه‌ای که روز دوشنبه در مجله شخصیت و روانشناسی اجتماعی منتشر شد، وظیفه‌شناسی و برونگرا بودن بیشتر باعث می‌شود که اختلال شناختی خفیف برای مدت طولانی‌تری دور بماند، در حالی که داشتن سطوح بالاتر روان رنجورخویی احتمال زوال شناختی را افزایش می‌دهد.
تومیکو یوندا، نویسنده ارشد این مقاله، دانشجوی فوق دکتری روانشناسی در دانشگاه ویکتوریا در کانادا، در بیانیه ای گفت: «ویژگی های شخصیتی الگوهای نسبتا پایداری از تفکر و رفتار را منعکس می کنند، که ممکن است به طور تجمعی بر مشارکت در رفتارهای سالم و ناسالم و الگوهای فکری در طول زندگی تاثیر بگذارد.».
او گفت: «انباشت تجربیات مادام‌العمر ممکن است به استعداد ابتلا به بیماری‌ها یا اختلالات خاص، مانند اختلال شناختی خفیف، یا به تفاوت‌های فردی در توانایی مقاومت در برابر تغییرات عصبی مرتبط با سن کمک کند.»
ویژگی های شخصیتی کلیدی
این مطالعه شخصیت نزدیک به ۲۰۰۰ نفر را مورد تجزیه و تحلیل قرار داد که در پروژه حافظه راش (Rush Memory) و پیری شرکت داشتند. یک مطالعه طولی بر روی بزرگسالان مسن‌تر منطقه شیکاگو که در سال ۱۹۹۷ آغاز شد. – در مورد اینکه چگونه افراد در زندگی بعدی زوال شناختی را تحمل کردند.
روان رنجورخویی یا Neuroticism یک ویژگی شخصیتی است که بر نحوه برخورد فرد با استرس تأثیر می گذارد. افراد روان رنجور در حالت اضطراب، خشم و خودآگاهی به زندگی نزدیک می‌شوند و اغلب ناامیدی‌های جزئی را ناامیدکننده یا تهدیدکننده می‌بینند.
یوندا گفت که افراد با وجدان تمایل دارند سطح بالایی از نظم و انضباط شخصی داشته باشند و سازماندهی شده و هدفمند هستند، در حالی که برون گراها مشتاق زندگی و اغلب قاطع و برونگرا هستند.
در حالی که این ارتباط در عمل بالینی دیده می شود اما به گفته دکتر ریچارد آیزاکسون، مدیر کلینیک پیشگیری از آلزایمر در مرکز سلامت مغز در کالج پزشکی اشمیت دانشگاه آتلانتیک فلوریدا، «سخت است که بفهمیم اول مرغ بوده یا تخم بوده!»
ایزاکسون که در این تحقیق نقشی نداشت، گفت: «ویژگی‌های خاص ممکن است به دلیل رفتارهایی که در طول عمر فرد را مستعد ابتلا به زوال شناختی یا بیماری آلزایمر می‌کند، خطر را افزایش دهد، یا ممکن است نقش بیولوژیکی مستقیم‌تری در ارتباط با آسیب‌شناسی اولیه بیماری داشته باشد.»
او در ایمیلی گفت: «عصبی بودن به طور خاص یکی از ویژگی هایی است که به ذهن خطور می کند، و متاآنالیزهای گذشته نیز این را نشان داده اند. نشخوار فکری و نگرانی با حجم کوچکتر مغز مرتبط است. مشخص نیست که آیا مسیر استرس/التهاب عصبی باعث این امر می‌شود یا خیر. هیچ نشانگر زیستی واقعاً برای این موضوع وجود ندارد، بنابراین اثبات آن دشوار است.»
به گفته یوندا، افرادی که نمره بالایی در وظیفه شناسی یا نمره پایین در روان رنجورخویی داشتند، به طور قابل توجهی کمتر در معرض آسیب شناختی خفیف در طول مطالعه بودند.
ارتباط مغز و آلزایمر
این مطالعه می‌گوید یک فرد ۸۰ ساله با وظیفه‌شناسی بالا در مقایسه با افرادی که امتیاز پایینی در وظیفه‌شناسی کسب کرده‌اند، دو سال بیشتر بدون مشکلات شناختی زندگی کند.
بر طبق این تحقیق، فرد برون گرا و درگیر اجتماعی بیشتر به نظر می رسد یک سال دیگر زندگی بدون زوال عقل را ارائه دهد. با این حال، با افزایش سطح روان رنجورخویی، خطر انتقال به زوال شناختی نیز افزایش یافت.
هر هفت امتیاز اضافی در مقیاس «با ۱۲ درصد افزایش خطر مرتبط بود»، که ممکن است به معنای از دست دادن حداقل یک سال سلامت شناخت باشد. این مطالعه اولین مطالعه ای نیست که ارتباط بین شخصیت و عملکرد مغز را نشان می دهد.
تحقیقات قبلی نشان داده است افرادی که نسبت به تجربیات بازتر، با وجدان تر و کمتر روان رنجور هستند عملکرد شناختی بهتری در آزمون ها دارند و در طول زمان کاهش شناختی کمتری را تجربه می کنند.
