تاثیر آسیب دوران کودکی بر خطر ابتلا به ام اس

تاثیر آسیب های دوران کودکی می تواند تا آخر عمر باقی بماند و قربانیان سوء استفاده نیز با درد غیرقابل تصور و پیامدهای سلامتی بسیار واقعی روبرو هستند و این درحالیست که خودشان، مقصر بروز هیچ یک از این آسیب‌ها نبوده‌اند.

به تازگی مطالعه ای روی نزدیک به ۷۸ هزار زن در نروژ انجام گرفته که نشان می دهد: تجربیات دوران کودکی به ویژه قرار گرفتن در معرض سوء استفاده های عاطفی و جسمی ممکن است در خطر ابتلا به بیماری ام اس که یک بیماری خودایمنی ناتوان کننده است و میلیون ها نفر در سراسر جهان به آن مبتلا هستند، نقش داشته باشد.

گروهی از متخصصان در نروژ اظهار داشتند: سوء استفاده، بی‌توجهی و مشکلات خانوادگی انواع شدید استرس هستند. استرس مزمن با بیماری روحی و جسمی مرتبط است و رویدادهای استرس‌زا می‌توانند باعث شعله‌ور شدن بیماری در افراد مبتلا به ام‌ اس شوند. مساله ناشناخته بزرگ این است که آیا تجربیات آسیب‌زا در دوران کودکی ممکن است سال‌ها بعد خود را با افزایش خطر ابتلا به بیماری ام‌ اس نشان دهد؛ بیماری که مانند بسیاری از بیماری های خودایمنی اغلب به درستی تشخیص داده نمی شوند و تشخیص آن دشوار است.

نتایج یک مطالعه دیگر که سال ۲۰۰۹ در مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های ایالات متحده (CDC) انجام گرفته، نشان داده است هر چه افراد در کودکی شاهد سوء استفاده بیشتری بوده باشند یا خود آن را تجربه کرده باشند، بیشتر احتمال دارد که در دهه‌های بعد به دلیل ابتلا به یکی از ۲۱ بیماری خودایمنی، در بیمارستان بستری شوند.

متخصصان نروژی برای بررسی ارتباط بین این بیماری و ترومای دوران کودکی داده های یک مطالعه مربوط به زنان باردار را از سال ۱۹۹۹ تا ۲۰۱۸، سوابق بیمارستانی و نیز اطلاعات مربوط به تشخیص بیماری ام اس را در آنان ارزیابی کردند.

، این تجزیه و تحلیل نشان داد زنانی که قبل از سن ۱۸ سالگی در معرض سوء استفاده عاطفی و جسمی قرار گرفته بودند، در سنین بالاتر بیشتر در معرض خطر ابتلا به بیماری ام اس بودند. همچنین ارتباط بین تروما و ام اس در میان زنانی که آزار جنسی را تجربه کرده بودند ۶۵ درصد بیشتر با افزایش خطر ابتلا به ام اس همراه بود و زنانی که در معرض بیش از یک نوع تروما قرار داشتند بین ۶۶ تا ۹۳ درصد بیشتر در معرض خطر ابتلا به این بیماری بودند.