تاثیر مصرف گوشت بر محیط زیست | مصرف گوشت را کاهش دهید خاک کشور در خطر است
آنچه در حال وقوع است نگرانی بزرگیست و هرچه مصرف گوشت بیشتر شود تاثیر مخرب آن بر محیط زیست نیز وسیعتر و شدیدتر خواهد شد.
آنچه در حال وقوع است نگرانی بزرگیست و هرچه مصرف گوشت بیشتر شود تاثیر مخرب آن بر محیط زیست نیز وسیعتر و شدیدتر خواهد شد.تولید و پرورش احشام در حال حاضر ۱۵ درصد از کل انتشار گازهای گلخانهای توسط انسان را تشکیل میدهد که شامل دیاکسید کربن، متان و نیتروز اکساید (مونوکسید دی نیتروژن) میشود.
پرورش احشام و دامداری همچنین از عوامل موثر بر تخریب تنوع زیستی زمین است چراکه اغلب جنگلها و پوششهای گیاهیِ وحشی و حومهای با تغییر کاربری به زمینهای کشاورزی برای پرورش حیوانات تبدیل میشوند.
دانشمندان به طور فزاینده ای در مورد اثرات زیست محیطی مصرف گوشت ابراز نگرانی کرده اند، زیرا تولید گوشت به ویژه در مقیاس صنعتی که در بسیاری از کشورها انجام می شود به فرسایش خاک کمک می کند.گوشت از دوران ماقبل تاریخ، بخشی از رژیم غذایی انسان بوده است و اهلی کردن حیوانات برای شیر و گوشت عاملی محرک در پیدایش سکونتگاه های ثابت انسان از حدود 10000 سال قبل از میلاد بوده است.
این دو آمار با اینکه تفاوت های بسیاری با هم دارد ولی در هر دو صورت از وضعیت بحرانی فرسایش خاک ایران خبر می دهد و وقتی به میزان مصرف گوشت در ایران توجه شود، هشدار لزوم تغییر جدول تغذیه برای ایران اعلام می شود.
خاک، یک پایه زیستی تجدیدناپذیر در کشور است. هزاران سال طول میکشد تا یک سانتیمتر خاک تشکیل شود و اگر خاک حاصلخیزمان را از دست بدهیم، امنیت غذایی کشور به مخاطره خواهد افتاد.سیاستهای کلان کشور در بخش کشاورزی و خوداتکایی در محصولات کشاورزی از موضوعاتی است که باید برای تامین امنیت غذایی پایدار مورد توجه قرار بگیرد.
برای نگهداشت خاک مناسب برای کشور باید در کنار توجه به سیاست های کلان در بخش کشاورزی و خوداتکایی به میزان مصرف گوشت نیز توجه کرد و کاهش مصرف گوشت هیچ ربطی به وضعیت مالی ندارد بلکه از فقیر و غنی باید به کاهش مصرف گوشت با نگاه نگهداشت خاک توجه کنند.
فرسایش خاک در ایران از کشورهای دیگر پیشی گرفت
طبق آخرین آمار ، مساحت ایران حدود ۱۶۵ میلیون هکتار است که با توجه به محدودیت منابع آب، در حال حاضر، تنها ۱۸/۵ میلیون هکتار از آن در چرخه تولید کشاورزی قرار گرفته است. اما فقط محدودیت منابع آبی نیست بلکه ایران محدودیتهای کیفی و کمی در حوزه منابع پایه خاک دارد. به عنوان مثال، اگر به حدود ۵۰ میلیون هکتار از اراضی کشور، آب لازم اختصاص داده شود، قابلیت توسعه کشاورزی خواهند داشت اما بالا بودن ضریب میزان فرسایش خاک، مانع این توسعه کشاورزی است. بر همین اساس میتوان رقمِ ۵۶ میلیارد دلار را به عنوان مبلغ خسارت سالیانه فرسایش خاک در کشور دانست.
سیستان و بلوچستان، هرمزگان، گلستان، کردستان و چهارمحال بختیاری اصلیترین استانهای درگیر با فرسایش آبی هستند که شواهد آن را میتوان در ایجاد کانالهای عریض و طویل در دل خاک و تخریب زمینهای کشاورزی و مراتع دید. در لرستان به علت کوهستانیبودن، توپوگرافی، شیب بالای استان و سازندهای حساس به فرسایش، در برخی نقاط استان مانند کوهدشت و پلدختر فرسایش خاک دو برابر میانگین کشوری یعنی معادل ۲۵ تن در هکتار گزارش شده است.