چرا بدون دست غذا خوردن آن را خوشمزه تر میکند؟

در غرب چیزی که زمانی یک تابو یا نشانه بی‌فرهنگی قلمداد می‌شد اکنون به امری عادی تبدیل شده است: غذا خوردن با دست. اکنون «فینگر فود» به عنوان دسته‌ای لذت‌های آشپزی در غرب و خوردن برخی غذاها با دست عادی تلقی می‌شود.

به گزارش فرارو به نقل گاردین، هیچ کس دوبار به فردی که در رستوران با دستانش برگر می‌خورد نگاه نمی‌کند و خوردن پیتزا با چاقو و چنگال حتی ممکن است به عنوان یک پاس تقلبی در نظر گرفته شود. اما یک موضوع مشخص است. برای خوردن غذا با دست باید آداب آن را آموخت.

نخست آن که موضوع مهم اهمیت شستن دست‌ها پیش و پس از غذا خوردن است. دومین قانون جهانی آن است که غذا تنها با دست راست خورده می‌شود. خواه نان یا برنج باشد یا دیگر غلات این امر در مورد تمام غذاها صدق می‌کند. دست زدن به غذا با دست چپ یک تابو بزرگ در بیشتر کشورها محسوب می‌شود و ظاهرا تنها در اروپا و آمریکای شمالی چنین تابویی وجود ندارد.

هنجارها و تابوهای فرهنگی در خلاء وجود ندارند این موارد اغلب ریشه در یک نظام اعتقادی گسترده‌تر دارند خواه مفاهیم مرتبط با جمع گرایی در برابر فردگرایی باشند یا حتی ایده‌های مربوط به سلامت و رفاه. استفاده از دست برای غذا خوردن به این معنی است که محدودیت مادی برای تعداد افرادی که می‌توانند در یک وعده غذایی شرکت کنند وجود ندارد. در خاورمیانه به طور خاص و بخش‌هایی از آسیا و آفریقا غذا در ظرفی بزرگ و عمومی سرو می‌شود.

این نشان دهنده اهمیت اجتماع در تجربه غذا خوردن در فرهنگ آن منطقه است. اگر شخصی به طور غیر منتظره و سرزده در وقت شام ظاهر شد نیازی به در دست گرفتن یک چنگال اضافی ندارد. با توجه به فلسفه‌های مربوط به سلامتی، آیورودا یک علم باستانی و کهن هندی مزایای خوردن با دست را آموزش می‌دهد و بر این باور است که هر یک از پنج انگشت یک دست با عنصر متفاوتی (اتر، هوا، آتش، آب و خاک) مطابقت دارد؛ که خوردن با دست ما را به طور مستقیم با غذای‌مان مرتبط می‌کند و حتی هضم غذا را تقویت می‌کند. البته بحث همیشگی در مورد این که آیا غذا واقعا زمانی که با دست خورده می‌شود طعم بهتری دارد کماکان باقیست: چیزی بسیار ذهنی را فقط می‌توان شخصا تجربه کرد.