علت عصبانی شدن پس از پرسه زیادی در اینترنت

گاهی اوقات زمان‌های استرحت و خالی خود را مشغول فیلم دیدن، چت کردن یا فقط در حال گشتن در اینترنت سپری می‌کنیم. دقیقا بعد از گشتن حدود ۲ الی ۳ ساعت در اینترنت با فشاری عصبی زیاد گوشی را خاموش می‌کنیم و در گوشه‌ای می‌اندازیم، با خود می‌گوییم: «کلافه‌ام کرد، دیگر بس است». ما در ادامه به موضوع عصبانیت ناشی از استفاده زیاد اپلیکیشن‌ها و اینترنت می‌پردازیم که در این روز‌ها بیشتر هم شده است.

علت عصبانیت در همه افراد یکسان نیست و به دسته‌های زیر تقسیم می‌شوند، شما جزو کدام دسته هستید؟

ما را از زندگی خود دل‌سرد می‌کند

همه ما بار‌ها این جمله را که می‌گوید: «ظاهر زندگی کسی را با باطن زندگی خود مقایسه نکنید» را شنیده‌ایم؛ اما بیایید قبول کینم هر چه این جمله ساده است فهماندن آن به کودک درون کاری بس دشوار است. اتفاقی که برای‌مان میفتد این است که این کودک بازیگوش درون ما هر چه را که می‌بیند می‌خواهد و از ما می‌خواهد که خواسته‌اش را برآورده کنیم؛ اما آیا می‌توانیم؟ و همین موضوع باعث عصبانیت بی اساس ما از خودمان، زندگی‌ای که داریم و حتی همسرمان می‌شود. کودک درون مانند تمام کودکان نیاز به حمایت، نوازش و محافظت دارد. می‌توانیم از اول خود را از این آسیب‌های روانی دور نگاه داریم، چرا که بعد از گذشت مدتی منجر به مشکلات روانی‌ای از جمله افسردگی، اسکیزویید و حتی مازوخیسم می‌شود.

این زندگی، سبک زندگی ما نیست

به این فکر می‌کنیم که چقدر اینترنت خوب است و چقدر کار‌ها را برای‌مان راحت کرده است. دقیقا همینطور است؛ اما گاهی اوقات باید قبول کنیم یک نسخه برای همه کارساز نیست. شما به جای اینکه از قاب اینستاگرام یک جمله از کتاب یا یک دیالوگ از یک فیلم را بخوانید برای‌تان نه تنها کارساز نیست؛ بلکه دقیقا این چیزی است که در سبک زندگی شما نیست. انسان‌های ایده‌آلیست، کسانی که همه چیز را کامل و بی نقص می‌خواهند و برای آن تلاش می‌کنند با این چند جمله نصفه و نیمه تغذیه نمی‌شوند و بیشتر در خود عطش ایجاد می‌کنند. حالا شما باید ببینید اگر انسان ایده‌آل گرایی هستید چند ماه است که در خود عطش ایجاد کرده و به آن پاسخ ندادهاید. خشم شما به علت تغذیه نشدن روح شماست. بیایید قبول کنیم هنوز هم خریدن و خواندن کتاب کاغذی و دیدن یک فیلم کامل برای‌مان دلچسبتر از رفرش کردن صفحه مجازی است.

فکر کار‌های مانده بر ما فشار می‌آورد

گاهی اوقات با وجود دانستن این موضوع که کار‌های عقب افتاده داریم، ولی نمی‌توانیم دست از فضای مجازی بکشیم و به نوعی قدرت تصمیم گیری‌مان را از دست می‌دهیم. در این زمان ما داریم کاری را انجام می‌دهیم که به نوعی تفریح تلقی می‌شود؛ اما بخشی از مغز ما همچنان درگیر کار‌های جدی‌تری است که باید انجام می‌دادیم بنابراین نه تنها خستگی در نکرده؛ بلکه خسته‌تر هم شده است. زیرا مدام در حال جدال برای یادآوری خود به شما بوده است. در آخر این جدال بین کار‌های مهم‌تر و تفریح هر چند ناکام، ما را به عصبانیت می‌کشاند و این گونه است که دیگر تمرکز لازم برای انجام کار‌های جدی را نداریم.

 ۲