پرندگان مومیایی از بخش تاریکی از تاریخ خبر میدهند

هرچه بیشتر به کویر لم یزرع آتاکاما شیلی نگاه کنیم، چیز‌های بیشتری دستگیرمان می‌شود. پدیده‌های اسرارآمیز و شگفت انگیزی که گاهی به مسائل ماورایی و بیگانگان نسبت داده می‌شوند.

 اما در این مکان فوق العاده خشک، فقط آب و هوا سالم نبود که در دسترس نبود. ساکنان قدیمی انسان آن، در مکانی خشک شده که برای میزبانی آن‌ها مناسب نبود، دست به کار می‌شدند و با هر چیزی که به دستشان می‌رسید معامله می‌کردند.

به نظر می‌رسد گاهی اوقات پر‌های درخشان پرندگان رنگارنگ به بیابانی آورده می‌شد که متعلق به آنجا نبود، اما قرار بود در آنجا دفن شوند.

خوزه کاپریلس، باستان شناس مردم شناس از دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا می‌گوید: «آنچه ما از تعاملات قابل قبول با حیوانات اهلی می‌دانیم، با آنچه در آن زمان متداول بوده است، بسیار متفاوت است. برخی از این پرندگان سرگذشت خوبی نداشتند. آن‌ها فقط برای تولید پر نگهداری می‌شدند و به محض رشد، پر‌های آن‌ها کنده می‌شد.»

متخصصان علوم غریبه در فرهنگ بومی آمریکا با همکاری پرنده شناسان جسد دوازده طوطی مومیایی شده را در بیابان آتاکاما پیدا کردند. در مجموع، حداقل شش گونه طوطی در پنج محوطه باستانی بیابانی کشف شدند، که مربوط به ۱۱۰۰ تا ۱۴۵۰ سال قبل از میلاد بودند.

در مناطق رشته کوه آند، پر‌های پرندگان گرمسیری یکی از مهمترین نماد‌های وضعیت اقتصادی، اجتماعی و مقدس در قاره آمریکا قبل از کشف این قاره توسط کریستوف کلمب بوده است. لباس‌ها و منسوجات بسیار ظریف حاوی پر‌های چند رنگ طوطی‌های گرمسیری، نشان‌دهنده قدرت، اعتبار و تمایز بود که به ویژه در میان نخبگان سیاسی و مذهبی مورد توجه قرار گرفتند.

در پشت داستان این پارچه‌های شگفت انگیز، پرندگان رنگارنگ احتمالاً در اسارت، به دور از جنگل‌های بارانی آمازون که روزگاری خانه آن‌ها بود، در سختی بسیار زندگی می‌کردند.

گاهی اوقات پر‌ها در جا‌های دیگر کنده می‌شدند و در ظروف مخصوص به قلمرو کوه‌های آند وارد می‌شدند، اما بقایای ۲۷ طوطی و ماکائو که در اینجا تجزیه و تحلیل شده اند نشان می‌دهد که بسیاری از پرندگان دیگر به دلیل پر‌های پر پر زرق و برق‌شان، به طور خاص و عجیبی به بیابان آورده شده اند تا در آنجا زندگی و رشد کنند.

تجارت پر در این منطقه، قدمتی بسیار بسیار طولانی دارد؛ به عنوان شاهدی برای این ادعا می‌توان به مومیایی‌های Chinchorro اشاره کرد که مربوط به ۵ هزار سال قبل از میلاد هستند. هزاران سال بعد، پر‌ها هنوز یکی از ویژگی‌های مورد علاقه در پوشاک، کلاه، روسری و دیگر زیورآلات در این منطقه بود.

اکثر پرندگان مومیایی شده مورد بررسی در مطالعه جدید در اصل از یک سایت باستان شناسی به نام پیکا ۸، که در نزدیکی یک جامعه کوچک بومی در صحرای آتاکاما واقع شده است و امروزه نیز وجود دارد، کشف شده اند. روزگاری، مردم این مناطق پرندگان خود را در کنار خود دفن کردند.

گفتار انسان نشان می‌داد. دیگران بال‌های خود را باز کرده بودند، گویی برای همیشه در زندگی پس از مرگ اوج می‌گرفتند.

به نظر می‌رسد در طول زندگی بر روی زمین بسیاری از آن‌ها بال هایشان شکسته و پاهایشان بسته شده است. محققان همچنین شواهدی از بریدن منقار و پنجه طوطی‌ها هم پیدا کردند.

محققان میگویند هیچ ایده‌ای وجود ندارد که نشان دهد چرا آن‌ها اینگونه مومیایی شده اند. به نظر می‌رسد آن‌ها از طریق شنل خود (یک حفره دفع کننده و تولید مثل)، که به حفظ آن‌ها کمک می‌کرد، تخلیه شده اند. بسیاری از مواقع، آن‌ها در پارچه یا کیسه پیچیده می‌شده‌اند.

آنچه مسلم است این است که به آسانی نمی‌توان این پرندگان زمین گیر را به بیابان برد. محققان تصور می‌کنند که سفر از کاروان‌های لاما به احتمال زیاد ماه‌ها طول می‌کشد، اگرچه ممکن است برخی از پرندگان از مناطق نزدیک به صحرا تهیه شده باشند و به عنوان حیوانات خانگی ارزشمند و گران بهایی نگهداری می‌شدند و به خاطر طیف رنگ شگفت انگیز پر‌های خود، به سرقت می‌رفته‌اند.