اگر بوی آهن در نفس کشیدنتان حس می کنید به پزشک مراجعه کنید

پس از لمس سکه ها یا دیگر اشیا فلزی ممکن است متوجه بویی فلزی روی انگشتان خود شده و تصور کنید که رد فلز روی دست های شما باقی مانده است. با این وجود، پژوهش ها نشان می دهند که این شرایط می تواند پیچیده‌تر از آن چیزی باشد که تصور می کنید.

اگر طعم فلز را در دهان یا بوی فلز را در نفس خود احساس می کنید، این شرایط می تواند به واسطه دلایل مختلفی شکل گرفته باشد.

 احساس بوی فلز در عرق یا طعم فلز در دهان نشان دهنده یک نمونه جالب از کارکرد شیمی بدن است.

در شرایطی که این بوها یا طعم ها به طور معمول یک نگرانی موقتی هستند، آگاهی از این که چه عواملی ممکن است موجب شکل گیری آنها شوند از میزان مرموز بودن چنین رویدادهایی می کاهد.

بوی فلز روی انگشتان دست

اگر با سکه های فلزی در تماس بوده باشید، ممکن است متوجه باقی ماندن بوی فلز روی انگشتان دست خود شوید. شرایطی مشابه می تواند به واسطه لمس نرده ها یا دیگر سطوح فلزی رخ دهد.

احتمالا نخستین چیزی که در ذهن شما نقش می بندد این است که چنین بویی به واسطه لمس فلز روی دست های شما باقی مانده است.

با این وجود، مطالعه ای که در سال 2006 در نشریه ای از انجمن شیمی آلمان منتشر شد، نشان داد که بوی فلز در واقع نوعی بوی بدن است و به واسطه تجزیه برخی چربی ها در پوست پس از تماس با اشیا فلزی یا مواد شیمیایی فلزی رخ می دهد.

افرادی با حس بویایی قوی‌تر ممکن است حتی رایحه فلزی از خون روی پوست را نیز احساس کنند زیرا خون حاوی آهن و دیگر مواد معدنی است.

هنگام تعریق، ممکن است سرنخ هایی درباره رژیم غذایی شما با بوی عرق آشکار شوند. به عنوان مثال، اگر به تازگی پیاز یا غذاهای تند مصرف کرده باشید، عرق شما ممکن است بوی تندتری داشته باشد.

اما اگر متوجه بوی فلز یا شبه آمونیاکی در عرق خود شده اید، این شرایط ممکن است با رژیم غذایی شما در ارتباط نباشد.

زمانی که دوندگان مسافت های طولانی و دیگر ورزشکاران متوجه بوی فلز حین یا پس از ورزش می شوند، ممکن است به این مساله اشاره داشته باشد که بدن آنها برای تامین سوخت مورد نیاز خود به جای گلوکز در حال سوزاندن پروتئین است.

با توجه به شرایط هر فرد، تعریق سرشار از آمونیاک ممکن است بویی شبیه آمونیاک یا فلز داشته باشد. اگر یک رژیم غذایی سرشار از پروتئین و کم کربوهیدرات را دنبال می کنید نیز ممکن است این شرایط را پس از یک تمرین ورزشی سنگین تجربه کنید.

بو یا طعم فلز در دهان

اگر طعم فلز را در دهان یا بوی فلز را در نفس خود احساس می کنید، این شرایط می تواند به واسطه دلایل مختلفی شکل گرفته باشد. برخی از رایج‌ترین آنها شامل موارد زیر می شوند:

بیماری لثه

پریودنتیت (بیماری لثه)، جینجیویت (نوعی پریودنتیت که موجب التهاب لثه می شود) و عفونت دندان همگی می توانند موجب احساس بوی فلز در نفس شما شوند.

بهبود بهداشت دهان و دندان و درمان بیماری لثه یا دیگر مشکلات دندان باید به از بین رفتن طعم فلز در دهان منجر شود.

اگر طعم فلز تنها علامتی است که با آن مواجه هستید و این شرایط با محرک های آشکار مانند داروها، بارداری یا ورزش پس از مصرف کربوهیدرات های کم مرتبط نیست، به پزشک مراجعه کنید.

همچنین، احساس طعم و بوی فلز یکی از علائمی است که باید با دندانپزشک خود به اشتراک بگذارید. در شرایطی که دلیل این شرایط ممکن است خوش خیم باشد، در مواردی که یک شرایط زمینه ای جدی وجود دارد، بررسی دقیق بهترین گزینه است.

داروها

برخی داروهای تجویزی می توانند محرکی برای تغییرات در بویایی و چشایی باشند که از آن جمله می توان به موارد زیر اشاره کرد:

- آنتی بیوتیک ها

- فنوپروفن (یک داروی ضد التهاب غیر استروئیدی)

- داروهای ضد میکروب و ضد ویروس

- آنتی هیستامین ها

مولتی ویتامین ها و مکمل های مواد معدنی نیز می توانند موجب تغییراتی در بویایی و چشایی شوند. زمانی که مصرف دارو را متوقف کنید بوی فلز به طور معمول از بین می رود.

پرتو درمانی و شیمی درمانی برای سرطان می توانند موجب طعم فلزی یا تلخ در دهان شوند، همانطور که برخی انواع سرطان سر و گردن نیز می توانند موجب این شرایط شوند.

آدامس های بدون قند یا نعناع ممکن است به بهبود این شرایط کمک کنند. شستشوی دهان با دهانشویه ای ساخته شده از جوش شیرین، نمک، و آب پیش از غذا خوردن ممکن است به تجربه طعم بهتر غذا کمک کند.

بارداری

تغییرات هورمونی ناشی از بارداری می توانند محرکی برای بسیاری از علائم غیرمعمول باشند که طعم فلز در دهان یکی از آنها است.

به طور کلی، این مشکل طی سه ماهه نخست بارداری شرایط بدتری دارد. شیرینی ها یا کراکرهای شور ممکن است به کاهش طعم فلز کمک کنند.

- درک اشتباه از طعم

- از دست دادن درک چشایی

این مشکل می تواند مزمن باشد. امتحان کردن چاشنی های مختلف ممکن است کمک کند.

- مشکلات دندان

فانتوسمیا ناشی از یک مشکل در سینوس ها یا دیگر مشکلات سلامت موقتی است و پس از بهبود آنها به طور معمول از بین می رود.