بررسی دانشمندان| درباره اندازه کره ماه

ماه، مانند زمین، یک کره کامل نیست، بنابراین آن را با شعاع متوسط ۱۰۷۹.۶ مایل (حدود ۱۷۳۷.۴ کیلومتر)، قطر متوسط ۲۱۵۹.۲ مایل (حدود ۳۴۷۵ کیلومتر) و محیط استوایی ۶۷۸۳.۳۳ مایل (حدود ۱۰۹۱۷ کیلومتر) اندازه گیری کرده اند. همچنین شعاع متوسط زمین ۳۹۵۸.۷۵ مایل (حدود ۶۳۷۱)، قطر حدود ۷۹۱۷.۵ مایل (حدود ۱۲۷۴۲ کیلومتر) و محیط استوایی آن ۲۴۹۰۱.۴۵ مایل (حدود ۴۰۰۷۵ کیلومتر) است.

این اطلاعات نشان می‌دهد که اندازه ماه حدود ۲۷ درصد کمتر از زمین است. ماه پنجمین ماهواره بزرگ منظومه شمسی و جرم آن در مقایسه با زمین نسبتاً کوچک است. جرم ماه (۷.۳۴۲×۱۰۲۲ کیلوگرم) و در مقایسه با جرم زمین (۵.۹۷۲×۱۰۲۴ کیلوگرم) حدود ۱.۲۵ درصد جرم آن است.

چگونه اندازه ماه را محاسبه کرده اند؟

اندازه کلی ماه از دوران باستان توسط ستاره شناس یونانی آریستارخوس ساموسی (۳۱۰ قبل از میلاد - ۲۳۰ قبل از میلاد) شناخته شده است. او با استفاده از محاسبات مثلثاتی، دریافت که قطر ماه حدود ۰.۳۲ تا ۰.۴۰ برابر قطر زمین است. از آن زمان تاکنون همین تکنیک مورد استفاده قرار گرفت و با اختراع LIDAR در دهه ۱۹۵۰، دستگاه اندازه گیری مناسب تری روی کار آمد. این دستگاه اندازه‌گیری‌های امروزه را محاسبه می‌کند.

آیا ماه بیشتر از سیاره ما دارای زمین است؟

ماه دارای زمین بسیار کمتری نسبت به سیاره ما است. مساحت سطح ماه ۳۷۹۳۰۰۰۰ کیلومتر مربع (حدود ۱۴.۶ میلیون مایل مربع) و مساحت کل سیاره ما ۵۱۰، ۰۷۲، ۰۰۰ کیلومتر مربع (۱۹۶، ۹۰۰، ۰۰۰ مایل مربع) محاسبه شده است. همچنین ماه تماما سطح خشکی دارد، اما زمین از اقیانوس‌ها و خشکی پوشیده شده است.

آیا اندازه قاره آمریکا بزرگتر از ماه است؟

عرض قاره آمریکا زمانی که به صورت افقی از ساحل شرقی تا ساحل غرب خود اندازه گیری می‌شود حدود ۲۸۰۰ مایل (حدود ۴۵۰۶ کیلومتر) و در مقایسه با قطر ماه ۲۱۵۹.۲ مایل (حدود ۳۴۷۵ کیلومتر) است، بنابراین از نظر اندازه‌گیری عرض در برابر قطر مساحت آمریکا بزرگتر از ماه است. اما اگر مساحت قاره آمریکا را از شمال به جنوب اندازه گیری کنید، نتیجه متفاوتی خواهید گرفت. اندازه تقریبی قاره آمریکا ۱۵۸۲ مایل (۲۵۴۵ کیلومتر) از شمال به جنوب است، بنابراین قطر ماه بیشتر از قاره آمریکا به دست می‌آید.

حالات مختلف اندازه‌گیری سطح ماه

اگر نقشه‌ای از قاره آمریکا را به طور دقیق روی تصویری از ماه قرار دهید، می‌توانید همه ایالت‌ها را از کوه‌های راکی در غرب تا کوه‌های آپالاچی در شرق آن جا دهید. اما در باره مساحت سطح ماه دانشمندان می‌گویند کل آمریکا می‌تواند در کنار چین، اروپا، برزیل و بسیاری از کشور‌های کوچکتر دیگر روی آن قرار بگیرند.

کدام کشور از نظر مساحت به ماه نزدیکتر است؟

هیچ کشوری از نظر مساحت به ماه نزدیک نیست. اما با توجه به اینکه روسیه از نظر عرض و مساحت بزرگ‌ترین کشور روی زمین است، می‌توان گفت فدراسیون روسیه به طور تقریبی نزدیک‌ترین فاصله را با ماه دارد. همچنین پس از فاکتورگیری مساحت در روسیه می‌توان تمام اندازه آمریکای شمالی را در سطح باقی‌مانده ماه قرار دهید. اندازه ماه ممکن است کوچکتر از زمین باشد، اما پیدا نشدن کشوری به ابعاد آن دلیل نغض این مورد نیست.

اگر ماه به زمین برخورد کند چه اتفاقی می‌افتد؟

با فکر کردن به این مورد اگر ماه به زمین برخورد کند، موجب ترس و تعجب بسیاری از مردم می‌شود. در واقع ماه به کمک نیرو‌های جزر و مدی که بر روی زمین اعمال می‌کند، تقریباً چهار سانتی متر از سیاره ما دور می‌شود که در واقع چرخش زمین را کم می‌کند؛ بنابراین ماه در جهت اشتباه حرکت می‌کند، اما سیاره ما به این زودی‌ها در خطر برخورد ماه نیست.

با این حال، فرض کنید ماه قرار بود به سیاره زمین برخورد کند، نتیجه چه می‌شود؟ جزر و مد تولید شده توسط ماه به طور قابل توجهی قوی خواهد بود و سیلی از حوادث پیش از برخورد ایجاد خواهد شد. این نیرو‌های جزر و مدی قسمت درونی زمین را تحت تأثیر قرار می‌دهند و آن‌ها را مختل می‌کنند. در نتیجه آتشفشان‌ها و زمین لرزه‌های خشونت آمیز تشکیل خواهد شد. ماه در لحظه عبور از حد خود حداقل فاصله از زمین را دارد. همچنین نیرو‌های جزر و مدی که زمین بر ماه اعمال می‌کند قدرتمندتر از ماه خواهد بود.

ویرانی واقعی با یک رویداد ضربه‌ای رخ می‌دهد، رویدادی که به طور موثر کل سیاره را نابود می‌کند، اما این احتمال وجود دارد که هیچ موجود زنده‌ای برای مشاهده آن اتفاق زنده نباشد. زیرا نزدیک شدن به مدار ماه، جزر و مد‌هایی به بلندی مایل‌ها ایجاد می‌کند که می‌تواند بر روی کره زمین بپیچد مشابه آنچه در اطراف Gargantua در فیلم Interstellar اتفاق افتاد.

با فرض اینکه از نیرو‌های جزر و مد شدیدی که زمین را ویران می‌کند چیزی جان سالم به در ببرد. با این برخورد ماه به قطعات بسیار بزرگ تقسیم می‌شود و در آن‌ها شبیه باران بر روی سیاره ویران ما شبیه به دوره بمباران اولیه در تاریخ اولیه زمین حرکت می‌کنند. در این زمان ممکن است تکه‌هایی از ماه به وسعت برخی از بزرگ‌ترین سیارک‌ها باشد. در نتیجه برخورد یکی از قطعات برای شکستن پوسته زمین، نمایاندن گوشته و پوشاندن زمین در ابری از گاز بسیار گرم کافی است. احمال دارد دمای این محیط به بیش از هزار درجه فارنهایت برسد و در مدتی بیش از یک سال باقی بماند.

این رویداد کافی است تا اقیانوس‌ها در سیاره ما به جوش بیایند، سطح سیاره را استریل کنند و آن را از تمام آثار حیاتی که هنوز از بین نرفته است پاک کنند. در آن زمان احتمالا زمین مجموعه‌ای از حلقه‌های کوتاه‌مدت خواهد داشت که از آنچه از ماه باقی مانده ساخته شده است. در نهایت، گاز تشکیل شده در محیط گرم از بین می‌رود و ابر‌های فوق اشباع که حاوی تمام آب سیاره زمین است را غرق می‌کنند.

در نهایت، زخم ناشی از برخورد ماه بهبود می‌یابد و با گذشت زمان، چرخه آب به زمین باز می‌گردد، دما کاهش می‌یابد و زمین به زمانی قبل از ظهور اولین موجودات تک سلولی بازنشانی خواهد شد. نیازی به گفتن نیست که سقوط ماه به زمین بد خواهد بود، اما خوشبختانه، علیرغم اینکه ماه چقدر بزرگ به نظر می‌رسد، به این زودی‌ها هیچ شانسی وجود ندارد که این رویداد پیش بیاید؛ بنابراین انسان‌ها اکنون می‌توانند به لذت بردن از ابرماه‌ها، ماه‌های خونی و همه پدیده‌های قمری دیگر ادامه دهند.

3