آداب و رسوم عجیب و غریب ازدواج که در گذشته رواج داشتند

- وسط خیابان ازدواج می کردند

در دوران قرون وسطی، برای ازدواج نیازی به شاهد نبود و یک بله گفتن کفایت می کرد. اهمیتی هم نداشت که کجا انجام شود، به همین دلیل هر کسی می توانست وسط خیابان همسر کس دیگری شود.

بعدها برای اثبات ازدواج افراد عادی، اشخاصی برای ثبت ازدواج ها به کار گرفته شدند.

۲- سفید رنگ عزاداری بود

تا قبل از قرن نوزدهم، زنان در روز عروسی شان جدیدترین و جذاب ترین لباس خود را به تن می کردند که اغلب هم رنگی تند داشت چون سفید نه تنها رنگی نامناسب برای عروسی تلقی می شد، بلکه آن را رنگ عزاداری می دانستند. به همین دلیل لباس عروس ها بیشتر سبز (نماد جوانی) و آبی (نماد پاکی) بودند.

لباس عروس سفید تنها از ۱۸۰ سال قبل مُد شد، بعد از آنکه روزنامه ها اخباری درباره ی ازدواج ملکه ویکتوریای انگلیس منتشر کردند که در روز عروسی خود یک لباس ساتن سفید به تن کرده بود.

۳- دسته گل عروس از ریحان و سیر بود

در دوران قرون وسطی، دسته گل عروس از سیر و ریحان درست می شد و حتماً هم باید اینگونه می بود. عروس ها از این ترکیب برای پنهان کردن بوی بدن های حمام نکرده ی خود استفاده می کردند.

۴- عروس و داماد کیک نمی خوردند

در مراسم های عروسی، خوراکی ها برای مهمان ها بودند. در روم باستان، بالای سر عروس نان گندم یا جو می شکستند. در دوران قرون وسطی در انگلیس، نوعی نان درست می کردند و آن ها را تا جایی که می شد  روی هم جلوی عروس و داماد می چیدند. اگر عروس و داماد می توانستند روی پشته ی نان ها یکدیگر را ببوسند، یعنی از زندگی مشترک موفقی برخوردار می شدند.

شیرینی های پای با چیزی شبیه به خامه ی کیک، تازه در قرن شانزدهم ظهور یافتند، زمانی که شکر مقرون به صرفه تر شد.

۵- هیچ کس شنبه ها ازدواج نمی کرد

انتخاب تاریخ روز عروسی بر اساس خرافات مختلفی انجام می شد که در رابطه با روزهای هفته وجود داشت. در فرهنگ عامه ی انگلیس، چهارشنبه را بهترین روز برای ازدواج، دوشنبه را برای ثروت، سه شنبه را برای سلامتی و شنبه را بدترین روز برای ازدواج می دانستند.

۶- جهاز عروس جذاب ترش می کرد

جهاز قرن ها جزء جدایی ناپذیر مراسم عروسی در بسیاری از فرهنگ ها بود و هنوز هم در برخی نقاط دنیا یک سنت است. جهاز عروس او را در چشم دیگران جذاب تر می کرد.

۷- عروس ها به خود طلسم می بستند

طبق سنتی قدیمی در انگلیس، عروس در مراسم ازدواجش باید ۴ چیز به همراه داشته باشد: «یک چیز قدیمی، یک چیز جدید، یک چیز قرضی و یک چیز آبی.» این سنت در دوران ویکتوریایی به وجود آمد و اعتقاد بر این بود که این ۴ چیز شیطان را از عروس دور نگه می دارند. یک چیز آبی بند جوراب بود، یک چیز قرضی وسیله ای از یک زن فرزند دار بود، یک چیز قدیمی وسیله ای بود که به ارث رسیده و با گذشته ی عروس مرتبط بود، و یک چیز جدید هم از طرف خانواده ی داماد به عروس داده می شد که نماد یک خانواده ی جدید بود.

۸- داماد تا قبل از عقد، عروس را نمی دید

هنوز هم این خرافه وجود دارد که دیدن عروس در لباس عروسی اش پیش از برگزار مراسم عروسی، بدشگون است. این خرافه اولین بار به این خاطر به وجود آمد که عروس و داماد تا قبل از عقد نمی توانستند یکدیگر را ببینند و مراسم عروسی آن ها توسط والدین شان برگزار می شد.

۹- خانواده ی عروس هزینه ی مراسم را می داد

در گذشته مردم برگزاری مراسم عروسی و پرداخت هزینه های آن را وظیفه ی خانواده ی عروس می دانستند. خانواده ی عروس هزینه ی کارت های دعوت، تزئینات، غذاها و نوشیدنی ها و همینطور لباس های عروس و هر آنچه که پس از عروسی به تن می کرد را می پرداختند. هزینه ی دسته گل عروس، حلقه های ازدواج، کشیش، هدیه برای عروس و ماه عسل هم برعهده ی خانواده ی داماد بود.

۱۰- تور عروس جلوی فرارش را می گرفت

در گذشته مردم معتقد بودند تور، عروس را شبیه به شعله ی شمع می کند و ارواح خبیثه را از او دور نگه می دارد.

علاوه بر آن، بسیاری از ازدواج ها با انگیزه های مالی صورت می گرفتند، به همین دلیل تور و دنباله ی بلند برای لباس عروس هایی که قرار بود با مردان مسن ازدواج کنند، ضروری بود. تور و دنباله جلوی فرار عروس را می گرفتند چون حرکت با آن ها دشوار بود.

2