یک تیر و دو نشان با کشت «کاملینا» | خودکفایی در تولید روغن و مقابله با کم آبی

در حال حاضر دانه‌های روغنی پس از غلات دومین ذخائر غذایی جهان را تشکیل می دهند، از این رو از اهمیت بالایی برخوردار هستند. امروز اکثر روغن‌های نباتی تولید شده در ایران از دانه‌های روغنی نظیر سویا، آفتابگردان، پنبه دانه، بادام زمینی و کلزا تهیه می‌شوند که علاوه بر مصرف بالای آب از جنبه‌های مختلف کشت و شرایط اقلیمی با محدودیت‌های زیادی رو بهرو هستند. از این رو یکی از نیازهای مهم کشور یافتنیافتن  محصولات روغنی جدیدی است با شرایط و اقلیم کشور سازگاری بیشتر و احتیاجات کمتری داشته باشد.

کاملینا یا «کتان‌کش» گیاهی است که در سال‌های اخیر توجه زیادی را به خود جلب کرده است و مهم‌ترین مزیت آن، انجام کشت آن در پاییز و برداشت آن در اواخر فروردین‌ماه، نیاز آبی کمتر، سازگاری بهتر با شرایط اقلیمی منطقه، مقاومت فوق‌العاده به خشکی و سرمای بهاره، حساسیت کمتر به شیوع آفات و عدم حساسیت گیاه به ریزش محصول در زمان برداشت است.

دانه کاملینا به‌طور متوسط دارای ۳۰ تا ۴۰ درصد روغن است که علاوه بر مصرف خوراکی در زمینه دارویی و بهداشتی نیز کاربرد دارد و ارزش غذایی قابل توجه آن و وجود امگا ۳ در روغن تولیدی آن است و کنجاله آن نیز در صنعت دام و طیور قابلیت مصرف دارد.

3