سلامت روان کودک شما رو چی تهدید میکنه؟
کودکان با ارزش ترین دارایی خانواده و جامعه هستند. آگاهی از عوامل تهدید کننده سلامت روان کودک تاثیر بسزایی در مراقبت و پرورش آن ها دارد.
محققان این مشکلات را به دو گروه رابطه ای و اجتماعی طبقهبندی می کنند و به این نتیجه رسیده اند که مشکلات رابطه ای؛ سلامت روان کودکان را بیشتر از نوع اجتماعی با مشکل مواجه می کنند. مثلا کودکانی که در خانه در معرض سوء مصرف مواد قرار میگیرند، مشکلات رفتاری، ذهنی و عاطفی بیشتری را نسبت به کودکانی که با تهدیدات اجتماعی مثل نابرابری اقتصادی مواجه هستند، از خودشان نشان می دهند.
عوامل اجتماعی که به گفته روانشناسان سلامت روان کودک را به هم می ریزند، شامل موارد متعددی هستند. تحقیقات نشان می دهد که عوامل اجتماعی و خطرات رابطه ای می تواند باعث ایجاد مشکلات رفتاری، ذهنی و عاطفی در کودکان شود.
عوامل مربوط به زندگی شخصی کودکان که معمولا باید در نظرسنجی به منظور بررسی سلامت روانی آن ها از والدین پرسیده شوند، عبارتند از:
- سلامت جسمی و روانی کودک
- دسترسی به مراقبت های بهداشتی باکیفیت
- زندگی خانوادگی کودک
- تجربه هایی که در مدرسه و اجتماع کسب می کند
- و محیط محله ای که در آن بزرگ می شود
دیگر عوامل مؤثر بر سلامت روان کودکان
نتایج تحقیقات نشان می دهد که بیشتر از نصف کودکان مبتلا به مشکلات سلامت روان؛ حداقل یکی از این عوامل ارتباطی یا اجتماعی را تجربه می کنند. دانشمندان چه عوامل اجتماعی را بررسی کرده اند؟ برخی از این عوامل ارتباطی و اجتماعی شامل موارد زیر است:
- سختی اقتصادی
- ناامنی غذایی
- محله ناامن
- تبعیض نژادی
- تجربیات ناخوشایند دوران کودکی مثل سوء مصرف مواد یا خشونت خانگی
- سلامت روان ضعیف سرپرست کودک
- نداشتن تاب و تحمل سرپرست کودک
- درگیری مکرر والدین با فرزندان
راه حل و تقویت کننده های سلامت روان کودک
با این که نتایج دلسرد کننده است؛ اما محققان به این نتیجه رسیده اند که سازگار شدن و برقراری ارتباط با دیگری در مدرسه می تواند تأثیرات منفی عوامل اجتماعی نامطلوب را کاهش دهد.
این که کودک بتواند موقعیت های چالش برانگیز را مدیریت کند، باعث افزایش اعتماد به نفس و انعطاف پذیری بیشتر او می شود. معمولا کودکانی که از این قابلیت برخوردار نیستند؛ کمتر در مدرسه با دیگران مشارکت دارند.
خانواده بی تاثیر نیست و کودکانی که پیوند مستحکم تری با والدین شان دارند؛ چند برابر بیشتر قادر به سازگاری با شرایط هستند.
خانواده ها می توانند با تغییر رفتارهای شان نتایج مثبتی به وجود بیاورند؛ به طور مثال کار بر روی مهارت های مربوط به تاب آوری و تفکر خوش بینانه می تواند به کاهش تجربیات منفی کمک کند.
آموزش مهارت های اجتماعی مثبت به کودکان و خانواده های آن ها به بهبود اوضاع کل جامعه کمک می کند. متأسفانه، امروزه بسیاری از کودکان عوامل اجتماعی و عوامل استرس زا را تجربه می کنند که روی سلامت روان اثر بدی می گذارد.
ما نباید از آن ها انتظار داشته باشیم که بار والدین یا بقیه سرپرستهای شان را در این سنین پایین به دوش بکشند. به این ترتیب، علاوه بر مهارت های مقابله ای، فراهم کردن فضایی آرام و محبت آمیز نیز لازم و ضروری است.