افرادی که درد بازو را تجربه می‌کنند ممکن است مبتلا به سندرم خروجی قفسه سینه باشند، بیماری که اغلب بیماران ۲۰ تا ۴۰ ساله به آن مبتلا می‌شوند و ناشی از بیماری‌های عروقی معمولی است.

در برخی از موارد فقط نیاز به فیزیوتراپی وجود دارد، اما در موارد جدی‌تر جراحی در نظر گرفته می‌شود.

«سندرم خروجی قفسه سینه» بر ناحیه‌ای از قاعده گردن که در آن دسته‌ای از اعصاب، شریان و ورید‌ها وجود دارد، تأثیر می‌گذارد.

درد بازو به این دلیل جدی است که حدود ۹۰ درصد از بیماران مبتلا به این سندرم دارای نسخه نوروژنیک هستند که در آن فقط شبکه عصبی تحت فشار قرار می‌گیرد. با وجود درد و بی حسی بازو همچنان می‌تواند ناتوان کننده باشد.

دو نوع دیگر- وریدی و شریانی- زمانی اتفاق می‌افتند که یکی یا دیگری فشرده می‌شود. از آنجا که این شرایط، جریان خون را تحت تأثیر قرار می‌دهد، این موارد جدی‌تر در نظر گرفته می‌شوند و معمولاً نیاز به جراحی دارند.

نوع وریدی می‌تواند باعث تشکیل لخته‌های خون شود. انسداد می‌تواند باعث تورم بازو شود که گاهی آنقدر شدید است که حرکت اندام غیرممکن می‌شود. بازگشت خون از بازو می‌تواند برای همیشه متوقف شود.

در نوع شریانی، بالون زدن موسوم به آنوریسم، در صورت توقف جریان خون، انجام می‌شود.

دکتر «تارک علی» از مؤسسه قلب و عروق ایالتی پنسیلوانیا، در این باره گفت: «افراد ممکن است انگشتان، دست‌ها و حتی بازو خود را از دست بدهند. حتی ممکن است در موارد شدید از این موضوع بمیرند.»

لخته‌های سیاهرگی اگر به سمت ریه‌ها بروند می‌توانند کشنده باشند. معمولاً آسیب فقط در بازو است. در این حالت، لخته، خون را به اطراف محل انسداد هدایت می‌کند و تورم ایجاد می‌شود.

برای نسخه عصبی این بیماری، پزشکان معمولاً فیزیوتراپی را برای کاهش فشار عصبی توصیه می‌کنند. جراحی معمولاً انجام نمی‌شود مگر اینکه فیزیوتراپی با شکست مواجه شود، اما برای موارد وریدی و شریانی، جراحی ضروری است.